[Miyuki Senjuu]

Zrobiłam wielkie oczy, kiedy Sjan wspomniał o wrzucaniu kogoś do wody. Nim się obejrzałam, sama się tam znalazłam.
-Oszalałeś, tak?! Dostałeś pozwolenie?!-zaczęłam wrzeszczeć, ale nie potrafiłam opanować śmiechu.
Cała sytuacja trochę mnie zaskoczyła, ale na pewno rozładowała napięcie.

[REKLAMA]

[Sjan Jin]

-No, to teraz po zabawniejszym wstępie zapraszam do dalszej rozmowy... - powiedział Sjan zanurzając się w wodzie z uśmiechem. Z jego... Tak, z najlepszą przyjaciółką czuł się bardzo dobrze. Jak z Amirą... Była zabawna, miła, ładna i o ciekawym charakterze... Szalona? Szalooona!
-Dawno Cię nie widziałem, gdzie się podziewałaś?

[Miyuki Senjuu]

Ja również się zanurzyłam. Skoro byłam już mokra to nie zaszkodzi trochę popływać. Kiedy Sjan zadał pytanie akurat wypływałam na powierzchnie. Ledwo usłyszałam. Odgarnęłam włosy i pospiesznie otarłam twarz.
-Byłam na wyprawie...Krótkiej i dość nieciekawej. No...Może poza jednym szczegółem-powiedziałam, po czym roześmiałam się.

[Sjan Jin]

-Szczegółem? - zapytał krótko zdziwiony Sjan z lekkim zaskoczeniem i jeszcze bardziej mniej znaczącym grymasem.

[Miyuki Senjuu]

-Taak...Ale nie muszę o tym rozpowiadać dookoła. Wie tylko jedna osoba...i to powinno wystarczyć-rzekłam z westchnieniem.
Spojrzałam na jedno z drzew. Zamyśliłam się, a po chwili wzdrygnęłam.
-Widzę, że żadne z nas nie ma ostatnio nic ciekawego do roboty...Heh...-powiedziałam jak gdyby nigdy nic.

[Sjan Jin]

-Wiesz, ja nikomu nie wygadam, ale nie musisz mi mówić... - powiedział ze spokojem Sjan:
-Ogółem u mnie jest tylko walka, praca, ogółem, życie Shinobi... Jeżeli nie masz nic do roboty, zapraszam na przyjacielską kolację w specjalnym sektorze Dyskoteki, spokojne miejsce dla Kapitanów Tsuki... Co Ty na to? - zapytał spokojnie Sjan.

[Miyuki Senjuu]

-Może potem ci powiem...A na kolację do dyskoteki? Dobrze-odpowiedziałam, wychodząc z wody.
Wycisnęłam wodę z włosów, a mokre ubranie zwyczajnie zignorowałam.
-To co? Idziemy?-powiedziałam z uśmiechem.

[Sjan Jin]

-Nie, nie idziemy... - odparł spokojnie Sjan z pewną udawaną irytacją w głosie:
-Lecimy! - Miyuki poderwała się w górę na chmurze... Tak, znienacka pojawiła się chmura, na której siedział obok Sjan.
-Zaraz będziemy, nie latałaś nigdy na chmurze, nieprawdaż? - zapytał po krótkiej chwili.

[Deiki Kishido]

Deiki tylko siedział na drzewie i patrzał na nich. Kiedy Sjan zrobił dość dziwną rzecz Deiki uśmiechnął się i spojrzał na niebo obserwując chmury które po niej mkły.

[Seiso Senjuu]

Biegł i biegł dając z siebie wszystko. W końcu zatrzymał się na skraju lasu. Słysząc szum drzew, wiatr rozwiewał delikatnie jego płaszcz. Stał uśmiechnięty, z każdą chwilą nabierał pewności ,że to jego dom. Wielkie drzewa jakby jego rodzina. Puścił Inu i podbiegł do jednego z dużych drzew i zaczął przesuwać dłońmi po korze. Uśmiechał się ciągle raz w stronę Inu raz do drzewa.
-To mój dom-cieszył się-Czuję się tutaj wyśmienicie-podbiegł wesoły do Inu i objął ją i podniósł. Zaczął się kręcić i śmiać się na głos.

[Inoue Inuzuka]

Biegła tuż za nim. Fakt to było nieco męczące....mistrzynią w biegu to ona nie była, ale jakoś sobie radziła. Zdziwiła się wchodząc do lasu, choć również czuła się w nim dość dobrze. Po dłuższym czasie wreszcie się zatrzymali. Dziewczyna rozejrzała się wokoło. Cisza....i śpiew ptaków, tak dobrze wyczuwalnych przez jej zmysły. Usłyszała parę innych zwierząt ukrytych za drzewami. Nabrała świeżego powietrza w płuca, rozkoszując się jego zapachem. Wtem usłyszała głos Seiso, który przecinał ową cichą czeluść drzew wokoło.
- Dom? Jak to? Wiadomo, w lesie jest bombowo...-Rzekła spokojnym i usypiającym tonem, rozglądając się w tym czasie wokoło. Zieleń dobrze działała na jej rubinowe ślepia. Pai dawno zniknęła pośród krzewów, w poszukiwaniu czegoś ciekawego. Mały podróżnik...Nagle jej zadumę przerwał gest ze strony Seiso. W sumie omal zawału nie dostała, ale już się do tego przyzwyczaiła. Często odpływała od rzeczywistości i już nie jedna osoba brutalnie sprowadziła ją na ziemię. Mimo wszystko zaczęła się śmiać
-Nie kręć tak....ja tu się relaksować próbuję -Zażartowała lekko

[Seiso Senjuu]

Uspokoił się i wypuścił Inu z objęć , jednak dalej na jego twarzy widniał szeroki uśmiech. Czuł podekscytowanie. Co chwilę dotykał jakiegoś drzewa i jego gałęzie nachylały się ku chłopakowi lub dziewczynie prezentując swoje przepiękne liście. Szedł głębiej wsłuchując się w tętniący życiem las. Dotykał wielu drzew, jakby zapoznawał się z nimi, do każdego wysyłał cząstkę swojej chakry. W końcu niespodziewanie odwrócił się do Inu.
-Zamieszkaj tutaj ze mną-rzekł radosnym głosem pełnym nadziei.

[Inoue Inuzuka]

Splotła z tyłu dłonie i z uśmiechem na twarzy obserwowała poczynania chłopaka. Jakże cieszyła się, że był on szczęśliwy. Po prostu zarażał ją radością. Szła więc raźnym krokiem za nim nie mówiąc ani słowa. Swoim głosem nie chciała psuć tej atmosfery jak i ciszy. Po pewnym czasie głos Seiso wyrwał ją z tego stanu. Wzdrygnęła się lekko i zamrugała starając się wrócić do rzeczywistości.
- Zamieszkać? Tutaj? Nie przywykłam do jednego miejsca, ale w sumie....nie różni się aż tak od pozostałych miejsc w których bytowałam - Rzekła szczerze.

[Seiso Senjuu]

Chłopak wypatrzył piękne drzewo z kwitnącymi na biało kwiatami. Przyłożył obie dłonie do jego kory. Cienkie gałęzie leniwymi ruchami zaczęły się wydłużać i owijać wokół Inu. Delikatne białe kwiatki ledwo odczuwalnie muskały skórę dziewczyny, poprzez tego dotknięcia Inu odczuwała małe ładunki chakry chłopaka pełne miłości do niej jak lekko dawały jej przyjemność dotyku. Nagle zjawił się za nią obejmując ją w pasie.
-Więc jak brzmi Twoja odpowiedź-zapytał melodycznym tonem.

[Sjan Jin]

Nagle z drzewa spadł kruk, który przeczołgał się w stronę krzaków...
*O Kulwa! Stefek! Butela gdzieś znikła wzięła się!*

Natomiast wśród drzew rozlegał się przyjemny, kojący zapach, który nadawał wspaniałą atmosferę, ulatniając się od strony drzewa Seiso. Miał tu dużą władzę nad drzewami i wszystko tu praktycznie należało do niego... To las Senjuu...