Styl Walki: Standardowy
Walka Wręcz: 32%
Jutsu: Ranga E:
-Bunshin no Jutsu
-Henge no Jutsu
-Shunshin no Jutsu
-Kawarimi no Jutsu
-Kai -Utsusemi no Jutsu -Taren Ken
Ranga D:
-Dekata Ki
-Dekata Mizu
-Kirigakure no Jutsu
-Fukumi Hari -Nemuri
-Ruoda Ibaki -Dainamikku Entorii
-Konoha Senpuu
-Konoha Reppuu -[Suiton] Mizutensou no Jutsu
-[Suiton] Mizuame Nabara
Ranga C:
-Kuchiyose no Jutsu
-Kage Bunshin no Jutsu
-Nan Kaizou
-Mokumoku no Sochi
-Rasengan -Hana Tonsou
-Kurama Himo Baindo -Appu
-Shishi Rendan
-Konoha Daisenpuu
-Oukashou
-Ikiteiryuu -Ninpou: Mizu Kawarimi
-[Suiton]Suikodan no Jutsu
-[Suiton] Suigandan
-[Suiton] Mizu Kamikiri
-[Suiton] Mizu no Tatsumaki -[Fuuton]Kami Oroshi no jutsu -Chiyute no Jutsu
-Chakra Kyuuin Jutsu
Klanowe:
-Yusengan
-Yukoran
-Yukongan Fuyuu
Gogyourajin:
-Gogyou Shinme
Rou: 4620
Wygląd: Wysoka, szczupła dziewczyna o czarnych i długich włosach, zazwyczaj związanych w kucyk. Nos mały i zwyczajny. Usta normalne, choć nieco bardziej różowawe. Oczy zaś głęboko zielone, miejscami rdzawe z nadzwyczaj długimi rzęsami. Zazwyczaj nosi obcisłą, krótką bluzkę koloru czarnego z krótkimi rękawami. Dolna część stroju składa się z krótkiej spódniczki w czerwoną kratkę i czarnych kozaków na obcasie.
Cechy Charakteru: Cicha, opanowana, pewna siebie i swoich umiejętności, bywa jednak zimna jak lód i nie obchodzą jej uczucia innych. Również cierpliwa i niedająca się wyprowadzić z równowagi, jednak w przypadku denerwujących gości to nie działa i od razu wybucha zazwyczaj zadając im jakiś cios, mający na celu otrzeźwienie. Samodzielna, nawet za bardzo i nienawidząca prosić o pomoc. Ostatnio zauważyła też, że jest psychopatką, ale bardzo to lubi.
Ekwipunek: Broń: 10x kunai, 10x shuriken, Eksplodujący Granat
Przedmioty Medyczne: 2x Zwykłe Antidotum, 3x Bandaże, 2x Próbówka
Inne: Ciężarki(poziom 1), Specjalne Rękawiczki ^^
Bijuu:Sanbi no Isonade Natura chakry:Suiton, Fuuton, Hyouton i Yukon Dodatkowe: Brak
Pakt:Gepardy Misje: D-1
C-0
B-1
A-0
S-0
Zwierzę:
Imię: Raiden
Rasa: Sokół Wędrowny
Płeć: Mężczyzna
Opis: Sokół wędrowny przeciętnych rozmiarów. Ma ostre pazury, zakrzywiony dziób oraz duże, piękne oczy. Jest cały czarny. Wyjątkiem są końcówki skrzydeł i ogona, które mają barwę białą. Jego znakiem charakterystycznym jest białe znamię w kształcie gwiazdy na karku.
Jutsu:
-Karijuu - Dzięki temu jutsu sokół może widzieć to co ty, a ty to co on.
-Warui - Dzięki temu jutsu sokół staje się bardzo drapieżny i leci na przeciwnika jak spadająca kometa w nieludzkiej prędkości.
-Inbijiburu - Dzięki temu jutsu sokół może stać się przeźroczysty tak, że nie widać go na niebie. Jeśli sokół jest przeźroczysty to nie może wykonywać żadnych jutsu.
-Sobou - Sokół zaczyna mieć twarde skrzydła, którymi broni się przed wszystkimi atakami.
-Henge no Jutsu
-Kawarimi no Jutsu
-[Fuuton] Fuusajin
-Kage Bunshin no Jutsu
-Dai Kamaitachi
Historia:
Miyuki, choć pochodząca z klanu, mieszkała na obrzeżach wioski. To wszystko za sprawą jej rodziców, którzy po stracie jej starszego brata postanowili odizolować siebie i Miyuki od świata Shinobi. Było to niemożliwe, jednak chcieli to uczynić chociażby w większym stopniu. Nie było ich stać na przeprowadzkę poza wioskę. Miyuki rosła i była oczkiem w głowie rodziców. Kiedyś jednak, kiedy wracała ze sklepu, zobaczyła inne dzieci. Usłyszała kawałek ich rozmowy. Mówili coś o Akademii Ninja, o tym, że rodzice ich zapisali, nie mogą się doczekać itp. Miyuki dobrze wiedziała kto to jest Shinobi. Rodzice wmówili jej, że to osoba, która jest stworzona wyłącznie do zabijania. Miyuki była dość odważna, więc postanowiła pobiec do domu, odłożyć zakupy i poobserwować trochę tamte dzieci. Tak też zrobiła i z ukrycia śledziła każdą czynność rówieśników. Słyszała też o czym mówiły i wynikało z tego że ninja nie są źli. Miyuki miała wątpliwości. Czyżby rodzice kłamali? Te dzieci raczej mówią prawdę, bo po bo miałyby siebie okłamywać? Dla popisu raczej nie, ponieważ każde z nich zostało zapisane do Akademii. Wszystko wskazywało na to, że rodzice ją okłamali. Miyuki pędem pobiegła do domu. Po drodze układała sobie w głowie to co powie. Kiedy wparowała do domu, zastała oboje rodziców siedzących na kanapie.
"Świetnie się składa"-pomyślała.
-Mamo, tato...-zaczęła.
Wyglądała na poważną i rodzice jej nie przerwali. Nie wiedzieli o co jej chodzi i co zaraz się stanie.
-Mam zamiar zapisać się do Akademii Ninja!-wykrzyczała.
Rodzice byli w szoku. Przecież powiedzieli Miyuki, że Shinobi to są złe osoby, a ona chce stać się jedną z nich? Gdzie popełnili błąd?
-Okłamywaliście mnie przez ten cały czas i nie jesteś w stanie mnie zatrzymać! Znając was spróbujecie. Dacie mi szlaban albo coś. Niestety, ale tak łatwo mnie nie powstrzymacie! Uciekam z domu!
Po tych słowach Miyuki pobiegła na górę. Wyjęła ze skarbonki całe swoje oszczędności, spakowała najpotrzebniejsze rzeczy i wyszła z pokoju. O dziwo, rodziców nie było na piętrze. Miyuki przystanęła na chwilę i zaczęła nasłuchiwać. Tak....rozmawiają o niej....mama płacze.
-"Trudno. Nie trzeba było mnie okłamywać"-pomyślała nieczule Miyuki i ruszyła do sypialni rodziców.
Zawsze zakazywali jej zaglądać do jednej z szuflad komody. Skoro ucieka z domu coś co tam jest może się przydać. Dziewczynka otworzyła szufladę i jej oczom ukazał się zestaw kunai i shuriken'ów.
-"To broń ninja!"-krzyknęła w myślach.
Teraz miała potwierdzenie tego, że rodzice na pewno kłamali. Bez dłuższego wahania Miyuki zabrała broń i wsadziła do torby. Właśnie miała opuścić sypialnię rodziców, ale drogę zastąpił jej ojciec.
-Nigdzie nie idziesz młoda damo-powiedział stanowczym tonem.
-A chcesz się przekonać?-odpowiedziała Miyuki.
Jej ojca trochę to zdziwiło, bo jego córka nigdy nie zwracała się tak ani do niego, ani do jej matki. Jeszcze bardziej zdziwiło go to co zrobiła Miyuki chwilę potem. Bez wahania zadała mu nogą cios w krocze.
-"To go powinno na chwilę zatrzymać"-pomyślała szybko dziewczynka.
Już słyszała głosy kroków matki. Zbliżała się tu. Miyuki nie ma szans na normalną ucieczkę.
Spojrzała za siebie. Nic nie dostrzegła oprócz uchylonego okna.
-"To moja jedyna szansa!"
Dziewczynka rzuciła się do okna. Szybko je otworzyła i przykucnęła na zewnętrznym parapecie.
-Miyuki córeczko! Nie rób tego!-usłyszała słowa płaczącej matki.
-Nigdy wam tego nie wybaczę...-odpowiedział cicho Miyuki, choć i tak na tyle głośno, że usłyszała to matka.
Bez zastanowienia i w ogóle spojrzenia przed siebie, dziewczynka opuściła parapet. Nigdy nie skakała z tak dużej wysokości, ale nie bała się. Wszystko było lepsze niż to miejsce i ci ludzie. Na szczęście na przeciwko ich domu, znajdował się inny, niższy budynek. Miyuki zgrabnie na nim wylądowała. Była nawet pod wrażeniem. Nie wiedziała, że tak umie.
-"W takim razie, to będzie bułka z masłem!"
Miyuki rozpędziła się i przebiegając budynek wzdłuż, zeskoczyła z jego drugiej strony. Tyle widziała ją matka.
Dziewczynka dobrze wiedziała, gdzie skierować swoje kroki. Postanowiła poszukać Akademii Ninja. Nie wiedziała, że jest to na drugim końcu miasta. Zanim znalazła drogę ściemniło się.
-Proszę, proszę! Kogo my tu mamy?-usłyszała głos za sobą.
Szybko się odwróciła i ujrzała jakiegoś mężczyznę. Od razu poczuła zapach alkoholu.
-Co taki mały szkrab jak ty robi tutaj sam o tej porze? Hę?-zapytał zbliżając się w kierunku Miyuki.
Żadne z nich nie zdawało sobie sprawy, że pewniej Jounin obserwuje całe zdarzenie zupełnie przez przypadek. Ninja już miał zamiar wkroczyć, ale tego nie zrobił. Postanowił z własnej ciekawości sprawdzić co zrobi dziewczynka.
-Nie podchodź bliżej! Bo pożałujesz!-ostrzegła mężczyznę Miyuki i wyciągnęła z torby kunai.
Wyciągnęła go przed siebie. Mężczyzna zagwizdał.
-To można sprzedać za niezłą sumkę(jak na jego możliwości)!-powiedział i zaczął biec do Miyuki.
-Sam tego chciałeś!-krzyknęła dziewczynka.
Nie specjalnie, raczej intuicyjnie, szybkim ruchem skierowała kunai do przodu. Mężczyzna otrzymał cios prosto w serce. Miyuki na początku była w szoku, ale po chwili otrząsnęła cię. Zrobiła krok w tył równocześnie wyciągając kunai. Mężczyzna runął na ziemię.
-Trzeba było nie zaczynać!-powiedziała do już nieżyjącego człowieka.
-"Dobrze zrobiłem, że jej nie pomogłem"-pomyślał Jounin obserwujący zdarzenie.
W jednej chwili znalazł się za Miyuki.
-Hej! Co taka dziewczynka jak ty robi na ulicy o tej porze?-zapytał.
Miyuki obróciła się. Od razu rzucił jej się w oczu ochraniacz na czoło. Rodzice mówili jej, że po tym można rozpoznać ninję. Chociaż tego jej nauczyli.
-Pan jest ninją!-powiedziała Miyuki.
-Tak, zgadza się!-uśmiechnął się Jounin.
-Pytał pan co tu robię. No więc.....-zaczęła Miyuki i opowiedziała całą historię.
-Hmm....Jak się nazywasz?-zapytał nagle Jounin.
-Miyuki. Miyuki Senju-odpowiedziała dziewczynka.
-Miyuki. To bardzo ładne imię. Oznacza piękny, głęboki śnieg. Czemu tak cię nazwali rodzice?
-Mówili, że kiedy się urodziłam była wiosna, ale nagle zaczął padać śnieg. Powiedzieli też, że był piękny i inny, choć po chwili już go nie było, bo stopniał. Lecz nie wiem czy to też nie było kłamstwo...-odpowiedziała Miyuki.
-"Senju....Skąd ja znam to nazwisko?"-zastanawiał się Jounin.
W tym momencie go olśniło. Słyszał, że kilka lat temu pewna rodzina opuściła klan Senju. To była tylko plotka, ale mogła okazać się prawdziwa. Jeżeli dziewczynka jest w takiej sytuacji, to szanse, że rodzice pozwolą jej na wstąpienie do Akademii Ninja są znikome.
-"Jakby jej tu pomóc..."-myślał dalej Jounin.
-Eee...Proszę pana! Nad czym tak pan myśli?-zapytała Miyuki, spostrzegając zamyśloną minę Jounina.
-O niczym! O niczym! Masz gdzie nocować?-zapytał z uśmiechem na ustach.
-Nie...-odpowiedziała cicho Miyuki, zdając sobie sprawę z sytuacji.
Takich typów jak ten, którego załatwiła może być więcej.
-Nie ma problemu! Dzisiaj przenocujesz u mnie, a później coś się wymyśli!-zapewnił Jounin.
_____________________________________________
Tak Miyuki rozpoczęła swoją przygodę. Jounin, którego spotkała skonsultował sprawę z innymi i namówił rodziców Miyuki, aby poszła do Akademii Ninja. Ona jednak nie chciała im wybaczyć, ani mieszkać z nimi. Rodzice rozumieli jej sytuację i zrozumieli również jak wielki błąd popełnili. Chcąc jednak jej szczęścia, zapewnili jej małe mieszkanie blisko Akademii i wyposażenie do szkoły. Liczyli na to, że kiedyś ich córka im wybaczy.
Miyuki po roku zakończyła naukę w Akademii. Zdała pomyślnie egzamin na Gennina i po intensywnym treningu oraz tygodniom oczekiwania nadszedł czas na Egzamin na Chuunina. Miyuki została przydzielona do trzyosobowej drużyny z którą pomyślnie ukończyła pierwszy i drugi etap. Ostatnim były walki. Miyuki trafił się chłopak z jej klanu i pokonała go bez większego problemu co jest równoznaczne z tym, że zdała egzamin całkowicie. Spełniło się jedno z jej marzeń. Została Chuuninem, jednak dobrze wie, że to jeszcze nie koniec, a zaledwie początek. Ma do nauczenia się wiele technik i do przejścia ogólny trening. Tuż po jego zakończeniu wyrusza na wyprawę...
Ostatnio zmieniony przez Taharii Yakimo 2010-03-25, 19:13, w całości zmieniany 7 razy
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
