[Ookami Shiroi]

- Jestem gotowy do Egzaminu Sim-senpai! - oznajmił dumnie Ookami. Wiele zdołał się nauczyć pod przewodnictwem swojego starszego kolegi. Był więc pewny, że zdoła zdać ten Egzamin i zostać prawdziwym ninja. Oczywiście spodziewał się, że nie będzie to takie łatwe, ale nie po to męczył się z nauką tych wszystkich Jutsu tylko po to, żeby poddać się na samym początku. Nic z tego!

[REKLAMA]

[Simeon Kaguya]

No to dobrze! - Krzyknął Simeon, po czym pojawił się na tej samej polance. Wokoło rozciągał się dość duży las, więc drzew było pod dostatkiem. Gdzieniegdzie były krzaczki, lecz było ich na tyle mało, że niezbyt przeszkadzały w poruszaniu się, ani nie nie zakrywały większej przestrzeni.
No dobra teraz do konkretów. Twoim zadaniem jest... Złapanie tego kundla - zza Sima wybiegł średniego wzrosty pies, który miał na plecach małą paczuszkę. Jest on specjalnie szkolony do sprawdzania umiejętności studentów. Jeśli zabierzesz mu ekwipunek podczepiony do jego pasa, zostajesz geninem. Powodzenia! - Powiedział Simeon i znikł, a na jego miejscu powstał malutki dymek.

[Ookami Shiroi]

"Tylko tyle? Złapać tego psa i koniec?" - spytał siebie w myślach Ookami, cały czas gnając za uciekającym zwierzakiem. - "Szybki jest skubany" - skomentował kiedy zauważył jak daleko przed nim znajdował się teraz pies. - "Coś tu mi jednak śmierdzi... i nie jest to ryba, którą zjadłem na drugie śniadanie..." - niemniej chłopak musiał przebierać mocno nogami, bo jego cel coraz bardziej się oddalał.
Widział jak pies z paczuszką biegnąc szukał jakiejś osłony. Wskazywały na to ruchy jego łba oraz to jak kluczył wokół nielicznych krzaków. Nie raz Ookami przyłapał go jak ten spogląda w stronę lasu, ale jak dotąd psiak jeszcze tam nie pobiegł. Było jednak jasne dla młodego ucznia z Akademii, że nie zdoła dogonić zwierzaka nawet jeśli napompuje swoje nogi chakrą. W końcu senpai sam powiedział, że ten pies został specjalnie przeszkolony do oceniania możliwości potencjalnych Geninów. Ergo: ten pies z łatwością go przegoni na każdym dystansie. Czyli bezpośrednia konfrontacja nie wchodziła w grę. Trzeba było pchlarza wziąć podstępem.
Ookami natychmiast przystąpił do akcji. Nie tracąc psa z oczu on sam pobiegł w stronę drzew, żeby się ukryć. Wspiął się na jedną z wyższych gałęzi. Zauważył oraz poczuł, że jest tam kilka intensywnie pachnących kwiatów. Dobrze, zamaskują jego zapach. Teraz przystąpił do obserwacji celu, przypominając sobie trzy zasad zabójcy ninja:
"Pierwsza Zasada Zabójcy - Ukryj się w ciemności... uspokój swój oddech... poszukaj ścieżki do swojego celu..." - biorąc kilka głębokich wdechów Ookami zdołał opanować reakcje swojego ciała po szaleńczym biegu jaki wcześniej się odbył. Odnalazł psa wzrokiem jak ten kroczył teraz niepewnie, teraz gdy myślał, że zgubił swojego prześladowcę miał się na baczności. Kolejny dowód, że bezpośrednie natarcie byłoby bez sensu.
"Druga Zasada Zabójcy - Poznaj swój cel... bądź w stanie odgadnąć jego myśli, posunięcia, reakcje..." - Ookami przeanalizował to, co wiedział o tym psie. Nie był zbyt duży, więc siłowa walka mogłaby wyjść na jego korzyść. Ale tutaj wkraczały kły i pazury, więc tę opcję młody ninja odrzucił jako zbyt ryzykowną. Nie chciał również używać broni, żeby nie skrzywdzić stworzenia. Po co ranić niewinne zwierzę, kiedy nie jest się w groźnej sytuacji, ani się nie poluje na pożywienie? Może zdobyć ten pakunek w bardziej pokojowy sposób! Ale musiał przeanalizować jego zalety i słabości, żeby porównać je ze swoimi możliwościami. Musi zaskoczyć przeciwnika, ale żeby to zrobić będzie potrzebował dobrego planu. Przeglądając listę swoich Jutsu wpadł na pewien pomysł. Tak, to może się udać! Najpierw zebrał garść kwiatów, które rosły wokół niego i cierpliwie zaczął wcierać je w swoje ubranie i skórę. Nie pominął żadnego miejsca, a żeby osiągnąć jeszcze lepszy efekt włożył kilka tych kwiatów do kieszeni kurtki oraz za mankiety rękawów, nawet parę wrzucił sobie za koszulę. Jego zapach powinien być teraz dobrze zamaskowany. Następnie cicho zszedł z drzewa, przez krótką chwilę pies wydawał się zaalarmowany, ale gdy chłopak znieruchomiał na całe dziesięć minut, wtedy zwierzak się uspokoił. Szybko i cicho brunet zajął dogodniejszą pozycję, mniej więcej dziesięć metrów od psa, osłaniany przez drzewa i kilka niedużych krzewów. Miał szczęście, że wiatr wiał w jego stronę, a nie w stronę psa. Nawet z zamaskowanym zapachem mógłby mieć kłopoty jeśli pchlarz zwietrzyłby go przedwcześnie.
" Trzecia Zasada Zabójcy - Pokonaj swój cel zanim ten zorientuje się o twojej obecności!" - Ookami natychmiast zaczął wcielać swój plan w życie.
Najpierw złożył kilka pieczęci na Bunshin no Jutsu i obok niego stanęły dwa klony, które ruszyły w dwa różne kierunki. Nie miały zapachu ani wagi jako iluzje więc póki się nie pojawią przed psem ten nie powinien być w stanie ich zauważyć. Następnie Ookami zrobił Henge zmieniając się w perfekcyjną kopię swojego senpai. Musiał się spieszyć, oba Jutsu na tę chwile pochłaniały mnóstwo chakry i koncentracji. Zajmując dogodną pozycję spojrzał jak rozstawione są jego klony. Zadowolony z ich lokalizacji dał sygnał. Plan został wcielony w życie.
Pierwszy klon wyskoczył z krzewów i pojawił się tuż przed psem. Ten spanikowany nawet nie pomyślał, że to iluzja i rzucił się do ucieczki w przeciwną stronę, a stamtąd uderzył drugi klon, który także zastawił zwierzęciu drogę. Zestresowany czworonóg skoczył w kierunku lasu, skąd tym razem wyszedł Ookami, ale dzięki temu, że miał na sobie Henge, a kwiaty maskowały jego zapach, pies w ogóle nie zorientował się w podstępie i pomknął ku chłopakowi. Ookami tylko rozłożył ramiona i złapał zwierzaka.
- Mam cię!
Szybko zdjął pakunek z jego pleców i postawił psa na ziemi. Jego Henge jak i oba klony zniknęły, a pies wyglądał nawet na zdumionego. Misja zakończona.

[Simeon Kaguya]

Świetny plan pomógł Ci z łatwością złapać zdziwionego zwierzaka, który właśnie spoczywał na Twoich ramionach. Bez problemu zyskałeś paczuszkę, w której była tylko malutka karteczka z napisem : Szukaj opaski. Jest ona bliżej niż myślisz, po czym pies, którego puściłeś zniknął i zostałeś sam na sam z zagadką.

[Ookami Shiroi]

- "Jest bliżej niż myślisz?" Co to w ogóle znaczy? - spytał na głos Ookami, nieco zaskoczony dziwną zagadką. Myślał, że jego nowa opaska jest w tej paczce, ale najwyraźniej jego senpai miał dziwne poczucie humoru. Zaczął oglądać paczkę z różnych kątów, szukając ukrytego przedmiotu, jakiejś skrytki, czy podwójnego dna. Nic.
- Wiedziałem, że Sim-senpai ma coś w zanadrzu oprócz tego psa - mruknął świeżo upieczony Genin-bez-opaski. Wtedy coś go olśniło. Spojrzał na pasek, którym paczka była przyczepiona do psa. Nie był skórzany, tylko został zrobiony z jakiegoś jasnoniebieskiego materiału. Dodatkowo wyglądało to tak, jakby oba końce paska wychodziły z paczki, a nie były przyczepione do niej. To mogło być to!
Ookami pociągnął jeden koniec paska, ale ten stawił lekki opór. Zaczął ciągnąć nieco mocniej aż uparty przedmiot puścił. Teraz chłopak miał w jednej ręce pustą paczkę, a w drugiej... nowiutką Hitai-Ate (Opaska) z metalową płytką na czoło, na której widniał znak sierpu księżyca wioski Tsuki-gakure.
- YATTA! - radosny okrzyk nowego Genina rozniósł się po okolicy.

//Mam nadzieję, że dobrze odczytałem twoje intencje z tą opaską. Jeśli nie... cóż, coś się wymyśli, co nie? //

[Simeon Kaguya]

Niestety opaska zamieniła się nagle w kijek z kolejną podpowiedzią, na której widniało: "To co istotne, jest niewidzialne." Nagle wydawało ci się, że coś się trzyma za nogę. Okazało się, że to zwykły robak. Po prostu sobie dreptał po twej nóżce. Po chwili zauważyłeś, że mimo braku skrzydeł wchodzi do góry. Tak jakby po powietrzu.

[Ookami Shiroi]

- Co do... ? Zaraz... GenJutsu! - krzyknął chłopak. Ułożył dłonie w pieczęć Tygrysa, zebrał odpowiednią ilość chakry i krzyknął głośno. - KAI!
Tam, gdzie wcześniej chodził robak, który odleciał ze strachu przez krzyk młodego Genina, teraz widniała nowa opaska z Tsuki-gakure.

[Simeon Kaguya]

Tak, tam była opaska.

Powodzenia na nowej drodze życia ^^ Nie no to brzmi jak ślub. Ogólnie jesteś świetny. Tak trzymaj, to dojdziesz naprawdę daleko. Niestety nie mogę powiedzieć, że tak daleko jak ja, bo ja nigdzie nie zaszedłem, jednak pewnego dnia będę naprawdę dobry, ty także. Wtedy może przyjdzie nam walczyć u jednego boku. Jeszcze raz powodzenia - powiedział Simeon, który wyszedł z ziemii. Aha i nie patrz tak dziwnie, bo ja po prostu lubię siedzieć pod ziemią - dodał jeszcze, wracając z powrotem pod grunt.

//Chciałem ci to jeszcze wydłużyć, ale pomyślałem sobie, że piszesz świetne posty, więc nie ma po co, w końcu od genina gra się zaczyna... Powodzenia ^^//

[Ookami Shiroi]

//Dzięki, ale czasami twoje wydłużanie sprawiało, że zaczęło mi brakować pomysłów, co napisać. Ale teraz muszę się już martwić tylko o dalsza grę. Dzięki za wszystko Sim! //