Ze spuszczoną głową, krzyżując ręce na piersiach, stała nonszalancko oparta o drzewo. Kolejny kolejny uczeń, kolejny egzamin, kolejna walka... Historia znów zatacza krąg. Ziewnęła znudzona, podnosząc wzrok i patrząc zamyślona w niebo. Zamknęła oczy, do czego zmuszało ją jasne słońce, czując jak wiatr bawi się jej szaroniebieskimi włosami. Dziwny kolor, ale cóż poradzić? O, jeden liść musnął jej twarz, niesiony przez silniejszy podmuch. Skubaniec, nawet nie raczył przeprosić! Uśmiechnęła się pod nosem z własnych myśli.
_________________
"Aby wzbić się na szczyt, trzeba odbić się od dna. "
REKLAMA
Natura Chakry: Raiton, Katon
Dołączył: 09 Cze 2010 Posty: 786
Sekami wszedł na .....(no właśnie na co? ) i od razu rozejrzał się myśląc co by tutaj przydało mu się do zdania egzaminu. Idąc w stronę sensei dalej się rozglądał myśląc. Kiedy do niej doszedł przywitał się i zapytał:
-Sensei Katrin co mam zrobić aby zdać ten egzamin?
Czekał patrząc w oczy swojej nauczycielce.
_________________
Aby przeżyć trzeba grać, lecz aby grać trzeba żyć.
Spojrzała na ucznia, który swoim bytem śmiał przerwać błogą samotność, a głosem słodką melodię wiatru. Jednak nie była zła. Co więcej, nawet przywitała go lekkim uśmiechem. Na POLU TRENINGOWYM ( ) panowała względna cisza. Rosnące gdzieniegdzie drzewa, dawały cień na zieloną trawę. Na niejednym pniu zdarta kora świadczyła o ciężkich treningach i mocnych uderzeniach ćwiczących wcześniej tu osób. Stojące po środku polany manekiny, stały zawsze gotowe do ataku, choć ich drewniane ciało już powoli próchniało.
-Zaatakuj mnie, używając poznanych w akademii technik.- Powiedziała sensei, nie zdradzając więcej żadnych dokładniejszych informacji.
- Liczę na pomysłowość.- Dodała, odskakując parę metrów w tył.
_________________
"Aby wzbić się na szczyt, trzeba odbić się od dna. "
-Dobrze sensei mam cię uderzyć?
Powiedziałem po czym zabrałem się do roboty. Na początek biegną na moją sensei a kiedy jestem przed nią chcę ją kopnąć w nogę, lecz nie liczę na to że mi się uda. Więc kiedy sensei się obroni używam kawarimi no jutsu z manekinem i kryję się wśród nich wypuszczając jednego z bushinów. Robię go tak aby zasłaniał manekiny i aby nic za nim nie było widać. Każę mu biec na ciebie a kiedy jest blisko ciebie ja rzucam kunaia w jego plecy, co tym samym powinno cię zaskoczyć i powinnaś choćby zostać zadraśnięta. Kiedy unikasz lub odbijasz kunaia to ja używam kawarimi z nim i jak najszybciej odbijam się od jakiejś rzeczy lecąc na ciebie najszybciej jak mogę chcąc cię uderzyć w ramię. W razie ataku chronię się kunaiem.
_________________
Aby przeżyć trzeba grać, lecz aby grać trzeba żyć.
// Gdzieniegdzie ja bym jeszcze wstawiła jakiś przecinek ;) A i nie pisz bezpośrednio do Katrin "Każę mu biec na ciebie ..."Tak może pisać tylko oceniający walkę MG, (lub jeśli takiego nie ma, jak w przypadku egzaminów, nauczyciel) Mistrz gry również decyduje czy "...powinno cię zaskoczyć i powinnaś choćby zostać zadraśnięta..." Tak mała moja uwaga, i niestety teraz powinnam kompletnie zmienić plany, żeby ci udowodnić, że wcale nie muszę robić tego, co przypuszczasz.//
Kiedy próbujesz kopnąć sensei w nogę, ta po prostu odskakuje. Widząc, że znikasz, postanawia w cię obserwować. Widać, nie chciało jej się cię gonić. W pewnym momencie zauważyła, że biegniesz na nią, chcąc zaatakować (Bunshin), a ponieważ nie miała włączonego Sharingan, nie wiedziała czy to naprawdę ty, czy klon. Usłyszała jednak świst lecącego kunai i złapała go w ostatniej chwili. Gdy postanawiasz bezpośrednio zaatakować, jesteś dosłownie parę centymetrów przed nią, przymierzasz się do zadania ciosu, ona znika w kłębie dymu. Uświadamiasz sobie, że to była ledwie kopia (KAGE Bunshin no Jutsu, nieco trwalszy klon od zwykłego Bunshin no Jutsu) Teraz wypadałoby postawić sobie pytanie, gdzie ona jest?
_________________
"Aby wzbić się na szczyt, trzeba odbić się od dna. "
/OK już dużo się dowiedziałem od ciebie to teraz postaram się to wykorzystać/
Na początek biegam po całym terenie sali treningowej w poszukiwaniu ciebie.
"Ach ta moja sensei"
Pomyślałem po czym w dalszym ciągu ciebie szukam, jeżeli cię znalazłem łapię cię w Utsusemi no Jutsu (GenJutsu) i biegnę na ciebie tworząc 2 bushiny. I kiedy jesteśmy od ciebie 5 metrów wszyscy we trzech rzucamy w ciebie shurikenami , lecz wy wiesz że tylko jeden jest prawdziwy. kiedy wszyscy rzuciliśmy je ja używam shunshin no jutsu (ninjutsu) i kiedy już znikam staram się wykonać 2 bushina na moje miejsce (że to niby ja), żeby nie było podejrzeń że ja znikłem to ten drugi to niby miał być tylko na odwrócenie uwagi. Ja w tym czasie kryję się w krzakach i patrzę jak jeden prawdziwy shuriken to wtedy, ja rzucam za twoje plecy najmocniej jak tylko potrafię, aby jak najszybciej do ciebie doleciał. Kiedy już tam jest, podmieniam się z nim i próbuję cię kopnąć lub uderzyć zależy od tego jak będzie szybciej.
_________________
Aby przeżyć trzeba grać, lecz aby grać trzeba żyć.
//Eh, znowu to samo... Pamiętasz w akademii? Jak opisujesz akcję, nie pisz " biegnę do ciebie, coś tam ty..." (tak mogą pisać MG) tylko "biegnę do sensei, próbuję coś tam..."//
Niestety nie znalazłeś nauczycielki. W pewnej chwili usłyszałeś przeraźliwy dźwięk raniący uszy. Chwilę potem bez uprzedzenia zaatakowała cię sensei, kopiąc w brzuch. Ostatecznie poobijany wylądowałeś na ziemi parę metrów dalej.
-Musisz być gotowy na każdą ewentualność.- Powiedziała, stając w pozycji obronnej.
_________________
"Aby wzbić się na szczyt, trzeba odbić się od dna. "
-Dobrze sensei
Powiedziałem próbując wstać. Jeżeli mi się to udało to przyjmuję wygodną pozycje do ataku jak i do obrony. Jestem gotów na atak ze wszystkich stron. Jeżeli nic się nie dzieje to rzucam w kierunku sensei kunaia lecz nie w nią, tylko wysoko nad nią. Po chwili podmieniam się z nim i szybko wyrzucam jeszcze trzy shurikeny na około mojej nauczycielki. Kiedy spadam tworzę na miejscu shurikenów dwa bushiny, a ja sam podmieniam się z jednym z shurikenów. Nie czekając na zaproszenie atakuję nauczycielkę od tyłu nie zważając gdzie uderzę i jak. Dodaję do mojej ręki lub nogi chakrę, aby zwiększyć o wiele szybkość poruszania się. W razie niepowodzenia planu zbieram wszystkie moje rzeczy i w pogotowiu mam kawarimi.
_________________
Aby przeżyć trzeba grać, lecz aby grać trzeba żyć.
Wszystko szło zgodnie z twoim planem. Sensei stała i uważnie obserwowała każdy twój ruch. Jednak nie atakowała sama. W momencie, gdy próbowałeś ją uderzyć, odchyliła się w tył, unikając niedokładnego, ale dość szybkiego jak na studenta akademii, ataku. Zamachnęła się i chciała zadać ci dosyć słaby cios, jednak w ostatniej chwili użyłeś kawarimi, przenosząc się na miejsce pnia leżącego pod jednym z drzew. Nie zdążyłeś zebrać porozrzucanej broni. Nauczycielka stała spokojnie na środku pola treningowego, oczekując ewentualnego ataku.
//Wszystko pięknie i dobrze, ale skup się na interpunkcji Zwłaszcza na przecinkach, które co prawda są, ale chyba w zbyt małej liczbie //
_________________
"Aby wzbić się na szczyt, trzeba odbić się od dna. "
//Dobrze teraz się postaram tylko plis bądź jeszcze 15 minut//.
"Moja sensei jest na prawdę dobra, muszę wymyślić coś lepszego aby ją pokonać"
Pomyślałem i zacząłem główkować w ukryciu nad moim planem. Coś wymyśliłem, więc postanowiłem, że spróbuję to wykonać. Na początek łapię nauczycielkę w GenJutsu i słyszy głos ze wszystkich stron, to da mi chwilkę przewagi. Szybko tworzę jednego bushina, który porusza wargami, a ja mówię z za krzaków:
-Sensei to już jest koniec
Powiedziałem, lecz sensei raczej wydawało się, że ten bushin to ja, więc nie tracąc czasu wyrzuciłem kunaia w plecy bushina, sensei nie mogła tego usłyszeć, gdyż nadal była pod wpływem gen jutsu, a ja cały czas coś mówiłem. Kiedy kunai rozwalił bushina, który stał dość blisko sensei, ja podmieniam się z nim i odbijam się od ziemi tak aby było jak najszybciej. W ostatnim momencie przypomniało mi się, że kiedy dodałem chakrę do ręki byłem szybszy, więc tym razem dodałem chakrę do nóg i jeszcze szybciej pobiegłem na sensei. Kiedy biegnę na nią, wyrzucam ostatnie dwa shurikeny obok sensei. Biegnę na nią dalej :
1.Jeżeli sensei jest w stanie odeprzeć mój atak, to podmieniam się z shurikenem i dodaję chakrę do ręki, tak aby nadać jej szybkość oraz celność, a następnie uderzam sensei.
2.Jeżeli sensei nie jest w stanie mnie odeprzeć, biegnę na nią i atakuję dodając chakrę do ręki.
Obydwa rozwiązania powinny przynieść korzystny jak dla mnie koniec egzaminu.
_________________
Aby przeżyć trzeba grać, lecz aby grać trzeba żyć.
//Sekami, ile razy mam powtarzać, żebyś nie pisał "to powinno dać jakiś efekt" itp. itd. O tym decyduje MG! I co? Teraz muszę ci to udowadniać -.-" Poza tym, nie kontrolujesz chakry na tyle, by móc przyspieszać swoich ruchów. Do tej pory traktowałam to jako Shunshin, ale musisz to uwzględnić w opisie.//
Może wszystko by szło zgodnie z twoim planie, gdyby nie nieprzewidziana luka. Mianowicie, sensei niemal od razu uwolniła się z twojego GenJutsu, za pomocą Kai. Dzięki temu znów słyszała, oraz co więcej, mogła się skupić na walce. Podbiegłeś do nauczycielki, która w najmniej oczekiwanym momencie zadała ci lekki cios w brzuch i podcięła nogi. Wylądowałeś na ziemi.
_________________
"Aby wzbić się na szczyt, trzeba odbić się od dna. "
//A teraz?//
Kiedy upadłem na ziemię, korzystałem z okazji i jak najszybciej, podmieniłem się z shurikenem, którego rzuciłem w kierunku sensei. Po chwili wstałem i pobiegłem na nauczycielkę bez celu, nie mając żądnego przygotowanego planu, lecz kiedy biegłem zabolał mnie brzuch po uderzeniu. Wtedy do głowy przeszedł mi pewien pomysł, który mógłby się udać. Znacznie zwolniłem, cały czas trzymając się jedną ręką za brzuch, miała to być bardzo potężna zmyłka na moją sensei i chyba moja najlepsza jak dotąd. Zanim dobiegnę do sensei minie trochę czasu. Nie czekając na oklaski stworzyłem pięć bushinów, jeden bushin upadł na kolana i udawał mnie trzymającego się za brzuch, kolejny stał obok tego, który udawał mnie samego, a cała reszta ruszyła na sensei. Wywołanie tak dużej ilości bushinów, na pewno wywołało dym, który mnie zasłonił na kilka sekund, dlatego użyłem shunsin no jutsu pojawiając się za sensei i atakując ją najlepiej jak tylko potrafiłem.
_________________
Aby przeżyć trzeba grać, lecz aby grać trzeba żyć.
Zdezorientowana taką ilością klonów, sensei nie zareagowała (Tak nawiasem mówiąc, więcej kopi mogą robić tylko jinjuriki, którzy mają większe pokłady chakry, ale już ci daruję to niedopatrzenie) Bunshiny, tak jak oczekiwałeś, zostawiły po sobie dużo dymu, zasłaniając widok. Gdy przeniosłeś się za Kat, ta mimo, że nie była w stanie cię ujrzeć, to słyszała kroki. Była dużo szybsza od ciebie, (według atrybutów) więc dzięki odpowiedniej reakcji udało jej się zablokować atak. Co więcej, złapała cię za rękę i wykręciła ją pod dziwnym kątem, tak, że ty nie mogłeś się ruszyć. Mimo to, obchodziła się z tobą delikatnie. Wyjęła swoją Daikatanę z kabury i przyłożyła ci ostrze do szyi.
-I co teraz?- Zapytała z chytrym uśmiechem, którego jednak nie byłeś w stanie zobaczyć.
-Eh, zdałeś.-Stwierdziła po chwili napiętej ciszy, puszczając cię, chowając broń i wręczając ci opaskę.
-Witaj młody Geninie!- Powiedziała donośnym głosem, jednak z zewnątrz pozbawionym entuzjazmu. W głębi duszy była jednak szczęśliwa i dumna z ucznia.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
) i od razu rozejrzał się myśląc co by tutaj przydało mu się do zdania egzaminu. Idąc w stronę sensei dalej się rozglądał myśląc. Kiedy do niej doszedł przywitał się i zapytał:
) panowała względna cisza. Rosnące gdzieniegdzie drzewa, dawały cień na zieloną trawę. Na niejednym pniu zdarta kora świadczyła o ciężkich treningach i mocnych uderzeniach ćwiczących wcześniej tu osób. Stojące po środku polany manekiny, stały zawsze gotowe do ataku, choć ich drewniane ciało już powoli próchniało.
//