Siła: 9
Wytrzymałość: 7
Szybkość: 6
Zręczność: 8
Kontrola Chakry:9
Kontrola Natur Chakry: Fuuton: 0
Katon: 0
Raiton: 0
Doton: 0
Suiton: 0
Kontrola Kekkei Genkai: 17
Styl Walki: Standardowy
Walka Wręcz: 11%
Podstawy:
- Znajomość wszystkich pieczęci
Jutsu:
Ranga E NinJustu:
-------Student Akademii-------
- Bushin No Jutsu
- Shunshin No Jutsu
- Kawarimi No Jutsu
- Kai
-------Gennin-------
- Kirigakure no Jutsu
- Kage Shuriken No Jutsu
- Dekata Ki
- Dekata Mizu
-------Chunin-------
- Kage Bushin No Justu
TaiJustu:
-------Student Akademii-------
- Taren Ken
-------Gennin-------
- Konaha Senpuu
GenJutsu:
-------Student Akademii-------
- Utsusemi no Jutsu
Jutsu KG:
-------Gennin-------
- Shinimi no Ude
- Sei no Ude
- Shakemi no Ude
- Shunshin Ude no Jutsu
Origami:
-------Gennin-------
- Kami Hada no Jutsu
- Kami Chou Sekkou no Jutsu
- Kami Shuriken no Jutsu
Techniki natur chakry:
-------Gennin-------
Katon:
- Hikyuu no Jutsu [Katon]
Techniki pieczętowania:
- Hishou Gu
-
Rou: 1060
Wygląd: Chłopak jak to normalny 14 letni chłopak zaczynając od góry widzimy kolczaste włosy takie ja miał 4 Hokage włosy kolory brązowego, jadąc niżej w dół widzimy ładne niebieskie oczy uszy oraz nos nie wyróżniały się niczym, ogólnie przystojny chłopak i nie jedna dziewczyna się w nim zakochała, posiada jednak małą bliznę na prawym ramieniu w kształcie litery X którą zdobył gdy był jeszcze małym dzieckiem. Jest szczupły taki jak powinien być w jego wieku, nogi ma takie same jak przeciętny chłopiec w jego wieku. Co do jego ubioru to można by długo rozmawiać więc przedstawię kilka rzucających się w oczy rzeczy. Nosi sandały jak to przeciętna ilość ludzi, spodnie ma długie sięgają mi po kostki lecz nigdy mu nie przeszkadzają, na prawej nodze nosi kaburę z kunaiami oraz shurikenami, koszulkę posiada koloru białego lecz są na nim znaki oznaczające wierność.
Cechy Charakteru:Sekami nie lubi zadzierać z innymi lecz nie pogardzi bijatyką w słusznej sprawie, jest jak to ująć...Honorowy, pomaga wszystkim ludziom bez wyjątku, stara się nie rzucać w oczy, nie obchodzi go to co mówią inni o nim lecz jeżeli obrażą jego rodzinę na 100% będzie bronił. Jego głos jest miły i łagodny czasami uspakaja innych, potrafi dobrze myśleć co uważa za jego największy plus. Jest przeważnie cichy gdyż cały czas myśli nad rozwiązaniami pewnej sprawy, chce aby na świecie zapanował pokój i zgoda, nienawidzi ludzi którzy zabijają dla zabaczy kub przyjemności, często stara się takich ująć i oddać w słuszne ręce.
Ekwipunek: 5 kunai, 5 shuriken , 8m żyłki, pigułki ze skrzepniętą krwią (5 sztuk)
Biju/Pieczęć: Brak
Natura chakry: Katon
Dodatkowe: Brak
Pakty: Brak (ze zwierzętami)
Misje:
D-0
C-0
B-0
A-0
S-0
Historia: Sekami żył spokojnie przez całe swoje życie. Aż do czasu kiedy do domu przeszła pewna dobrze znana mu osoba, a był nią jego wujek. Sekami bardzo go lubił i spędzał z nim wiele czasu. Pewnego razu przy odpoczynku nad jeziorem jego wujek zapytał się Sekamiego:
-Sekami...Słuchaj mnie teraz bardzo uważnie. Mam do ciebie propozycję. Czy chciałbyś tak jak ja zostać pewnego dnia potężnym shinobi?-zapytał z powagą w oczach. Sekami był troszeczkę zaszokowany, nie wiedział jak może dziękować swojemu wujkowi. Podjął się decyzji:
-Dobrze chcę-po tej króciutkiej rozmowie Sekami wraz z wujkiem poszli do domu poprosić o zgodę ojca. Jednak jego ojciec musiał wyjechać w pilnej sprawie. Wujek Sekamiego nie tracił czasu i postanowił go zapisać bez zgody ojca.
*Przełomowy moment w życiu Sekamiego*
Stałem przed drzwiami razem z moim wujkiem, on otworzył drzwi i nie rozglądając się zapytał:
-Bracie czy Sekami może zostać ninja?
Jednak mój ojciec nic nie odpowiedział, zaczął się jedynie pospiesznie pakować razem z matką. Tutaj na chwilkę film się urywa i zaczyna się dopiero wtedy kiedy zaczynam płakać.
-Nie płacz Sekami
Pocieszał mnie wujek, kiedy staliśmy przed drzwiami domu patrząc na odchodzących rodziców mówiących.
-Sekami idź swoją ścieżką. A BĘDZIESZ TAKI JAK MÓJ BRAT!!!
Krzyknął na koniec mój ojciec. Były to ostatnie słowa jakie usłyszałem z ust ojca.
*Nowy Ojciec*
Pewnej spokojnej nocy zaraz po odejściu moich rodziców, siedziałem razem z wujkiem nad jeziorem myśląc nad słowami swego jedynego ojca. Nie potrafiłem ich pojąć, lecz coś do niego dotarło…Oni nigdy już nie wrócą…Od tego czasu mój wujek był dla mnie jak ojciec.
-Wujku…Powiedz mi jak to jest być ninja?
Zapytałem aby przerwać tą oszałamiającą ciszę.
-Nie jest łatwo lecz wiedz że jeżeli chcesz nim być musisz się starać
Powiedział troszeczkę tajemniczo ale chwilkę potem już z uśmiechem na twarzy dodał:
-Nie martw się będzie dobrze…A jeżeli tak bardzo chcesz wiedzieć jak to jest być ninja to się w niego pobawimy.
Kiedy to rzekł z mojej twarzy znikł smutek i poszliśmy się bawić w ”ninja”.
*Prawda o świecie*
Siedziałem przy stole razem z wujkiem, jedliśmy sobie kolację która była bardzo dobra. Same dobrocie, jedliśmy i w połowie jedzenia ktoś zapukał do naszych drzwi.
-Pójdę otworzyć
Powiedziałem dość radosny z powodu tak sytej kolacji a co więcej jadłem ją z wujkiem.
Kiedy chwyciłem za klamkę jak to zawsze się robi pociągnąłem ją i otworzyłem drzwi. Stał w nich jakiś ninja z opaską na czole. Nie wiedziałem jeszcze wtedy jaka opaska należy do jakiej wioski, więc pomyślałem że to jakiś kolega mojego wujka. Zaprosiłem go lecz on stał w drzwiach patrząc na mnie. Troszeczkę mnie to zdziwiło ale w chwilę po tym odwróciłem głowę i otworzyłem usta aby zawołać: Wujku twój kolega przyszedł. Lecz nieznajomy był szybszy, zamknął mi usta ręką i wziął mnie za zakładnika, następnie zawołał szaleńczym głosem:
-Komonu!!! Jeśli chcesz go żywego to podejdź i poddaj się!!!
Zawołał po czym mój wujek pojawił się przed nami tak z 4 metry. Następnie położył się na ziemię i wyciągnął ręce do góry na znak że się podaje. Nieznajomy mnie puścił i pobiegł w stronę wujka wyciągając miecz. Już go miał uderzyć kiedy ten po prostu zniknął zostawiając za sobą tylko kupę dymu. Wskoczył na niego i zabił mocnym ciosem w brzuch. (Kunaiem) Jpadłem na kolana i patrzałem na napastnika...Zamurowało mnie, nie umiałem oddychać, dusiłem się lecz po chwili chyba zemdlałem gdyż dopiero się obudziłem w łóżku. Wujek stał obok mnie obmywając ręce z krwi.
-Dlaczego ty musiałeś to zrobić?
Zapytałem patrząc się na wujka, on nic nie odpowiedział tylko wskazał ręką na kawałek papieru. Wstałem z łózka na trzęsących się nogach i podszedłem do kawałka papieru biorąc go ostrożnie do rąk. Zacząłem czytać co na nim jest napisane.
Sekoon seryjny morderca. Jeżeli go zauważycie proszę niezwłocznie uciekać lub jeżeli czujecie się na siłach to spróbować go zgładzić jednak prosimy nie samemu.
Było podane jeszcze jego zdjęcie oraz dane. Wtedy upuściłem papierek na podłogę i zrozumiałem dlaczego mój wujek to zrobił. Aby mnie chronić. Rzuciłem mu się na szują mocno go przytulając.
*Zaprzyjaźnienie się z kolegą.*
Stałem na samym środku pokoju nikogo nie było, a pogoda nie była za ładna. Było pochmurno a w chwilę później powstała ogromna burza z wieloma piorunami. Nie byłem u siebie w domu, byłem w jakiejś opuszczonej chatce, głowa mnie wtedy bolała przeraźliwie. Najwyraźniej czymś musiałem mocno oberwać. Postanowiłem że tutaj zanocuję, lecz parę sekund później zmieniłem zdanie. A stało się tak dlatego że kiedy kładłem się spać coś przebiło szybę i szybko wbiło się w ścianę, rozpoznałem to coś był to kunai, lecz na moje nieszczęście była do niego przywiązana wybuchowa notka. Bardzo się wystraszyłem lecz kiedy już zaczynałem uciekać z tej chatki zdziwiłem się czemu ja jeszcze żyję, przecież notka miała już dawno eksplodować. Wiedziałem że ten kto stoi n zewnątrz chce mnie dopaś, dlatego podszedłem do ściany i usiadłem sobie pod oknem z którego wyleciał kunai. Przyjrzałem się mu i zobaczyłem że notka bardzo zmokła i dlatego nie wybuchła.
Dzięki bogu że pada deszcz
Pomyślałem z wielką ulgą. Jednak nie trwała ona długo, kilka chwil później przez to same okno do środka wpadł jakiś niskiego wzrostu koleś był zakapturzony, dlatego też nie mogłem ujrzeć jego twarzy. On podszedł do kunaia i wziął go rozglądając się. Zauważył mnie a ja zacząłem uciekać, na moje nieszczęście był on o wiele szybszy ode mnie. Zatrzymał mnie lecz ku mojemu zdziwieniu zdjął kaptur z twarzy i uśmiechnął się do mnie. Powiedział:
-Szukam przyjaciela…Zostaniesz nim?
Pomyślałem że to jakiś wariat i ma coś w głową, lecz ze strachu zgodziłem się. Po ok. 15 dniach zakumulowaliśmy się i byliśmy najlepszymi przyjaciółmi.
*Zdrada kolegi*
Bawiliśmy się codziennie i pewnego razu poszedłem niego. Lecz nie było go w domu, nie zmartwiłem się tym wcale na początek gdyż przeważnie umawialiśmy się w naszym ulubionym miejscu, a było nim miejsce gdzie się poznaliśmy. Poszedł do tej samej chatki gdzie go spotkał w tą koszmarną noc, lecz jego i tam nie było. Szukałem go wszędzie lecz nie znalazłem. Kiedyś kiedy przechodziłem przez las zobaczyłem go kiedy ten rozmawiał z innymi kolegami. Podszedłem do niego lecz on udawał że mnie nie zna. Załamałem się i szybko wróciłem do domu. Od tego czasu nie miałem żadnych przyjaciół, gdyż uważałem że tylko mnie ranią a nie pomagają mi tak jak to powinno być.
Karta została zaakceptowana przez Mizuno Uchiha.
_________________
Aby przeżyć trzeba grać, lecz aby grać trzeba żyć.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
