Imię: Jamariko
Nazwisko: uchiha
Klan: Uchiha
Wioska: Konoha Gakure
Ranga: Chunnin
Kekkei Genkai: Sharingan
Specjalizacja: Mistrz Genjutsu
Atrybuty:
Siła: 37
Wytrzymałość: 40
Szybkość: 30
Zręczność: 24
Kontrola Chakry: 35
Kontrola Natur Chakry:
Fuuton: 6
Raiton:
Kontrola Kekkei Genkai: 30
Styl Walki: Subayatari
Walka Wręcz: 29%
Jutsu:
Ninjutsu
1.Bunshin no Justu (E)
2.Kai (E)
3.Shunshin no jutsu (E)
4.Henge no Jutsu (E)
5.Nawanuke no Jutsu (E)
6.Kawarimi no Jutsu (E)
7.Hea no Jutsu (D)
8.Dekata Ki (D)
9. Dekata Mizu (D)
10.Kirigakure no Jutsu (D)
11.Fukumi Hari (D)
12. Kage Bunshin no Jutsu (C)
Genjutsu
1.Utsusemi no Jutsu (E)
2.Ruoda Ibaki (D)
3.Kori Shinchuu no Jutsu (D)
Taijutsu
1. Tokken(E)
2.Konoha Reppuu (D)
3.Konoha Senpuu (D)
4.Dainamikku Entorii (D)
5.Tonbo Nokku (E) (Skopiowane)
Techniki Klanowe
1.Saiminjutsu
Własne Techniki
Ninjutsu
1.Dendō hando [Raiton]
2.Uindi pīkusu [Fuuton]
3.Kaze no e ko hiiki [Fuuton]
4.Kaze no kōsaten [Fuuton]
5.Bādofuraito [Fuuton]
6.Sufia tsu no yōso [Fuuton]
7.Kyōryokuna kiri
[sieze=18]Techniki Klanowe[/size]
1.Bājon'ibento
2.Kyōryokuna Saiminjutsu
3.Ganka mahi
4.Bōei iryūjon
5.Gurēto wa kyōfu
6.Buki no rekka
Rou: 5
Wygląd: Jamariko jest niskiego wzrostu. Zawsze, jest najniższy. Ale nie przeszkadza mu to. Lubi siebie takiego jakim jest. Czarne włosy średniej długości zawsze są w artystycznym nieładzie, którego nie musi poprawiać. Wszystko podtrzymuje opaska z symbolem Konohy. Błękitne oczy wesoło i z energia patrzą na świat. Mały nas i usta idealnie komponują się w całości. Choć ma już piętnaście lat dalej wygląda jak dziecko. I nawet nie musi się golić. Choć jest mały, ciało ma całkiem dobrze zbudowane. Mięśnie są już widoczne, co nawet go cieszy.
Nosi zwykły, szarawy podkoszulek, na który zarzuca niebieską kurtkę z pomarańczowym obramowaniem. Spodnie są takiego samego koloru. Na pasku ma przypięty mały plecaczek w którym nosi swój ekwipunek. Także w pojemniku na broń, który ma przypięty na łydce mieści się trochę broni. Nosi amulet, który dostał od brata na urodziny. Nigdy się z nim nie rozstaje, nieważne, co by się działo.
Cechy Charakteru: Wesoły i rozmowny, pomimo tragedii, która wydarzyła się niedawno. Nie znosi siedzieć bezczynnie i czekać na rozwój wypadków. Sam stara się określać swój los i „wykuwać go”. Cieszy się, gdy jest w centrum uwagi za to, co osiągnął, a nie za wygłupy i figle. Zawsze patrzy optymistycznie na życie i szuka tej strony.
W czasie pojedynku i walki zmienia się nie do poznania. Jest spokojny i opanowany. Zawsze myśli, dopiero potem atakuję. Zawsze stara się znaleźć najlepsze możliwe rozwiązanie. Nie jest już tym samym chłopcem. Jednak, gdy jest to po prostu zabawa, potrafi z walki zrobić coś przyjemnego dla siebie i innych.
Przez to, co z zdarzyło się w jego dzieciństwie chce stać się silniejszy, by bronić tych, co nie potrafią i nie mogą. Chce im zaoszczędzić bólu, którego on sam doświadczył. To jego cel.
Jednak jego marzenie jest inne. Chce, znaleźć potężnego medic- ninja, by ten pomógł mu, jeśli to w ogóle możliwe, połączyć wszystkie najpotężniejsze oczne Kekkei Genkai w jego oczach. To jego marzenie, i choć nie wie, czy można je spełnić, gorąco w nie wierzy.
Ekwipunek: 5 kunai, 5 shuriken, 2 soldier pils, 2 pigułki ze skrzepniętą krwią, 2 karty wybuchowe, 7 metrów żyłki
Biju/Pieczęć: Brak
Natura chakry:Fuuton
Dodatkowe: Brak
Pakty: Brak
Misje:
D-0
C-0
B-0
A-0
S-0
Historia:Urodziłem się… Zaraz, nawet nie wiecie co mam na myśli. Chcę Wam opowiedzieć moją historię, którą nawet teraz tworze swoimi czynami i wyborami na tej wąskiej drodze bycia shinobi. Gdzie, moja wola mnie zaprowadzi nie mogę wiedzieć, ale cel mam obrany. Teraz po prostu do niego dążę.
Niektóre, ważniejsze dla mnie fragmenty będę opowiadał bardziej szczegółowo, abyście mogli lepiej poznać moje motywy działań i wybory, których dokonałem. A więc zaczynamy…
Ja już wspominałem na początku urodziłem się blisko daty narodzin okrytego złą sławą Uchihy Sasuke. Dlatego w klanie trwała większa, niż zazwyczaj zabawa. Mówiono, że byłem bardzo podobny do niego, pod względem charakteru jak i wyglądu. Także rodzinnym, bo ja też miałem swojego brata, który zawsze znajdował się blisko. Choć Sasuke należał do tego samego klanu co ja, nie za bardzo go lubiłem. Arogancki pajac… Tak o nim myślałem. Nigdy nie przestałem z nim rywalizować niezależnie od okoliczności. Ale nie była to zabawa między przyjaciółmi. Tylko chorobliwe dążenie do pokonania drugiego i zadania jak największego upokorzenia. Nie mogę powiedzieć, że to ja całkowicie wiodłem prym. Dobry, czy nie dobry rywalizowałem z geniuszem, ale ja też nie byłem zwykłym smarkaczem. Naszym zmaganiom przypatrywał się inny klanowicz Iri Uchiha. I tu zaczęła się moja przyjaźń z nim.
Po jednej z naszych rywalizacji nie wytrzymałem i podeszłem do niego. On sam lekko zawstydzony, chciał się schować, ale nie pozwoliłem mu na to. Zaczęliśmy rozmawiać, i wtedy, odnalazłem prawdziwą przyjaźń. Mogłem z nim porozmawiać o wszystkim, i zawsze mieliśmy jakiś temat. To były piękne czasy i chciałem, by trwały wieczne. Ale nie było mi to dane. Moi rodzice, byli bardzo szanowani i dlatego wyznaczono ich na specjalnych kurierów klanów. Nasza cała rodzina, czyli tata, mam ja i brat wyruszyliśmy w nieznane życie w ciągłej podróży. Jednak nie zerwałem kontakty z Iri’m. Został on moim przyjacielem i na zawsze nim zostanie. Rozpocząłem naukę pod czujnym okiem brata. To on został moim sensei’em i wprowadzał mnie w świat shinobi’ch. To były wspaniałe lata mojego dzieciństwa, lecz nadszedł czas, gdy je przerwano. I to dosyć brutalnie.
Gdy ćwiczyłem z bratem pokonywanie Genjutsu, ktoś nas zaatakował. Technika Momoichi’ego została przerwana, ja usłyszałem krzyki z naszego obozu. Biegłem jak nigdy, by zobaczyć. Na środku polany stał człowiek, a może nie. Jego skóra była blada, a oczy miały wąskie szparki. Jak u węża. Następnie zobaczyłem… ciała. Zmasakrowane ciała wszystkich leżały wszędzie, gdzie tylko pokierował się mój wzrok. Mój brat, walczył. Jeszcze stał na nogach próbując odeprzeć ataki. Ataki Wężowego Sannina Orochimaru. Tamten jednym ciosem powalił Uchihę i gdzieś go zabrał. Ale po chwili pojawił się koło mnie i powiedział słowo, które do dziś tkwi w mojej pamięci. Uciekaj. I uciekałem, jak tchórz, jak pobity pies od pana. Ale, gdy emocje ochłonęły odwróciłem się i mój aktywowany Sharingan zalśnił w blasku księżyca.
Obudziłem się następnego ranka posiniaczony, ale co dziwne, żywy. Powolnym krokiem doszłem do Konohy, gdzie zaopiekowali sie mną. Nie pałałem chęcią zemsty, lecz oni wiedzieli lepiej. Posłali mnie do akademii, gdzie dosyć szybko awansowałem na geninna. Teraz, jestem shinobim i walczę o przetrwanie w egzaminie. Co będzie dalej nie wiem, ale na pewno wam to opowiem…
[/b]
