[Nizari Asneri]

-Co to ma być!?
Krzyknąłem rozglądając się dookoła. Po chwili złożyłem pieczęć do techniki Kai.
-Kai!
Gdy zielone coś nie zniknie pytam się demona... *Dobra... Wybacz, że znów cię męczę, ale ta sytuacja mi się nie podoba... Wiesz coś może na ten temat?*

[REKLAMA]

[Katrin Uchiha]

Idąc śladem Nizariego, również użyłam Kai. Mój tygrys trochę się uspokoił, ale nadal był zdenerwowany. Jego ogon chodził energicznie we wszystkie strony.

[Akki Nendo]

To nie było GenJutsu. Zieleń przeszła na cały dom, a wy znowu słyszeliście te głosy. Nibi nic nie mówił.

[Nizari Asneri]

-Dobra... Co teraz?
Zapytałem niepewnie Katrin. Miałem przygotowane ukryte ostrze w razie ataku.

[Katrin Uchiha]

Z rosnącym zdziwieniem obserwowałam całą tą akcję. Spojrzałam na Nizariego.
-Wiesz, powiedziałabym ci, gdybym wiedziała.- Szepnęłam, by nie zwrócić na siebie uwagi.
-Poczekamy, zobaczymy.

[Akki Nendo]

Nagle z ciemności wyłoniła się armia duchów.

[Nizari Asneri]

-Aaa!! Co to ma być!?
Zapytałem patrząc na armię duchów. Patrzyłem na Katrin czy też ona je widzi... *Eee... Nibi kolego... to twoi znajomi?* Zapytałem demona patrząc na armię.

[Katrin Uchiha]

Szczęka mi opadła, a oczy wytrzeszczyły się w wyrazie niedowierzania. Tygrys jęknął, jednak po chwili znów stał zwarty i gotowy do ewentualnej obrony swojej przyjaciółki. Co prawda miałam małe wiadomości z dziedziny zjawisk paranormalnych, ale skoro umiem się jakoś dogadać z demonem, to mam skrytą nadzieję, że może któremuś z nas uda się udobrychać i te zjawy. Choć głos ugrzązł mi w gardle, czułam jak mi się ręce trzęsą. Broń z przeraźliwym brzdękiem upadła na podłogę, a ja stałam sparaliżowana, może nie tyle strachem, co, hm...zdezorientowaniem?

[Akki Nendo]

Nibi nic nie odpowiedział, a duchy wyjęły jakieś swoje topory, miecze, łuki.

[Nizari Asneri]

-To są chyba żarty...
Powiedziałem po cichu Po czym schowałem całe uzbrojenie. *Co ty do cholery robisz!? Śpisz!? Jeśli nie przeżyję to ty też umrzesz więc pomógł byś mi jakoś...*
Powiedziałem do demona po czym zacząłem podchodzić na stojącą bez ruchu Katrin.

[Katrin Uchiha]

-Wiesz, mam takie dziwne wrażenie...-Wydukałam.- Że oni jednak nie będą chcieli się dogadać.
Przygryzłam nerwowo wargę, otrząsając się z pierwszego szoku.
-Pytam czysto teoretycznie, jakie mamy szanse w walce z uzbrojonymi duchami?

[Akki Nendo]

Duchy nagle znikły, a dziwna poświata również. Światło się zapaliło.

[Nizari Asneri]

-Co tu się dzieje!?
Krzyknąłem patrząc dookoła.

[Katrin Uchiha]

Serce kołatało mi nadzwyczaj szybko. Podniosłam Daikatanę i wstałam opierając się o tygrysa.
-Ale cyrki...-Stwierdziłam w przypływie czarnego humoru.

[Akki Nendo]

Zaczęliście się robić zmęczeni. A żadnych oznak życia i dziwnych zdarzeń brak.