[Simeon Kaguya]

Jest to nieduża klasa, w której znajduje się tylko 6 ławek dla nowych uczniów, oraz jedna dla senseia. Są tam także 2 tablice, oraz niewielki regał na książki, coś w rodzaju małej biblioteczki. Z tyłu pomieszczenia jest odrobina wolnej przestrzeni, gdzie uczniowie uczą się zazwyczaj jutsu. Całkiem w rogu sali jest szafka ze sprzętem shinobi, oraz niewielkich rozmiarów kukła do ćwiczeń.

[REKLAMA]

[Ookami Shiroi]

Otwierając drzwi Ookami od razu dostrzegł, że sala jest niewielka, i bez problemu zobaczył jakąś młodą osobę okupującą pomieszczenie. Był niewiele starszy od niego!
"To chyba nie jest inny uczeń, ma już hitai-ate, a uczniowie dostają je dopiero po awansie..." - myśli tłoczyły mu się w głowie.
"Lepiej nie będę ryzykował, jeśli to rzeczywiście jest mój sensei może nie być dobrym pomysłem obrażenie go..." - wydedukował brunet.
- Gemenasai, ano czy ty jesteś Simeon-sensei? Jestem Ookami Shiroi i zostałem przypisany do tej klasy. Yoroshiku onegai shimasu (Oby dobrze się nam pracowało), sensei! - ukłonił się głęboko na znak szacunku, mając cichą nadzieję, że zrobił dobre wrażenie.

[Simeon Kaguya]

Widząc młodego chłopaka Simeonowi zrobiło się dość głupio. Odkąd dowiedział się, że może zostać nauczycielem, nie zdawał sobie sprawy z tego, że ci uczniowie nie są znacznie młodsi, wręcz przeciwnie. Przy odrobinie szczęścia mogliby wystartować w tym samym egzaminie na chuunina. "Kurde następnym razem muszę wykonać Henge" Słysząc pytanie sensei szybko odpowiedział : Tak, to ja. Nie oceniaj mnie pochopnie, bo mimo dość młodego wieku myślę, że zdołam Cię nauczyć zasad shinobi. No może nawet jakieś jutsu się trafią... W tym momencie Simeon wstał podszedł do swojego pierwszego ucznia i wyciągając rękę na znak przywitania rzekł: Proszę Cię, nie mów do mnie sensei. To mnie postarza... To może powiedz coś o sobie...

// Mam prośbę. Tłumacz te japońskie zwroty^.^//

[Ookami Shiroi]

//Od teraz będę jak się trafią //

Biorąc wyciągniętą rękę w swoją przywitał się zgodnie z gestem.
- Jeśli nie sensei to może Simeon-senpai? A mówiąc szczerze trochę się bałem, że trafię na jakiegoś bardzo surowego nauczyciela - powiedział Ookami i szeroko się uśmiechnął.
- Nie mam zbyt wiele do opowiedzenia o sobie. Moi rodzice zginęli kiedy miałem 3 lata, byli na misji i złapała ich ciężka śnieżyca. Uciekłem z sierocińca, gdy skończyłem 8 lat i od tamtej pory jakoś sobie radzę. Mieszkam w domu po rodzicach. Znalazłem parę dokumentów, z których wynika, że mój ojciec posiadał Kekkei Genkai, Yukon i ja również mam szansę go aktywować. Lubię wilki, trening i naukę nowych jutsu. Moje hobby to patrzenie w gwiazdy, przesiadywanie w bibliotece czytając ciekawe książki oraz ćwiczenie figur kenjutsu, które nauczyła mnie kiedyś matka. Poza tym nie znoszę zdrajców, brokuł, a moim marzeniem jest odkrycie tajemnic Lodowej Fortecy Fukyuu.
Wszystko to powiedział spokojnie, nie spiesząc się i bez zbędnych emocji. Nawet gdy wspomniał rodziców i swoją przeszłość nie zająknął się ani razu. W końcu miał czas, żeby się z tym oswoić, a także marzenie, którego może się trzymać.

//Senpai - starszy kolega, zwykle o rocznik lub więcej wyżej, stosowane w szkołach i na treningach sztuk walki np. karate, wiem bo sam kiedyś trenowałem kilka miesięcy. Takie tłumaczenie może być? Jak zrobiłeś, że cały link do twojego KP to tylko kilka słów zamiast całego linku jak u mnie?//

[Simeon Kaguya]

No dobrze... Możesz mówić do mnie "Simeon-senpai", jak wolisz, jednak wiedz, że praktycznie każdy mówi do mnie Sim. po prostu Sim" - odrzekł Simeon lekko zdziwiony zachowaniem swojego ucznia. Nie spodziewał się, że ktoś będzie chciał do niego w tak formalny sposób. Wysłuchując historii Ookamiego, Sim zamyślił się na chwilkę. Cóż, to było do przewidzenia, że w dzisiejszym brutalnym świecie, do akademii trafi dziecko - sierota, jednak w tym chłopaku było coś dziwnego. Ta jego postawa, pewność siebie, pozwoliła już na samym wstępie przyznać, że jego uczeń będzie kiedyś dobrym shinobi. [b]Hmmm... A więc Yukon jest Twoim KG? To dobrze. - odrzekł Simeon. Jego zachowanie mogłoby wydawać się tajemnicze, jednak tak na prawdę młody sensei nigdy nie miał okazji poznać żadnego członka tego klanu. Dobra, to może już zaczniemy? - powiedział Kaguya i nie czekając na odpowiedź chłopaka, szybkim krokiem ruszył w stronę biblioteczki skąd wyciągnął książkę. Następnie otwierając na jakiejś stronie powiedział chłopakowi: Tak właśnie wyglądają pieczęcie i właśnie od nich zaczniemy nasz trening.



Następnie pokazał sam jak się je wykonuje i dodał: Powtarzaj za mną.


// Spokojnie starczy taki opis Powinieneś zmienić pseudonim, bo "biały wilk" należy do Mizuna, naszego Admina.

Co do tego podpisu nie chce mi się teraz tłumaczyć. Po "=" wklej link to twojej KP.

[URL=]KARTA POSTACI[/URL]

[Ookami Shiroi]

- Usagi, Saru, O-Ushi... - powtarzał nazwy wszystkich pieczęci jak mantrę. Kilka razy pomyliły mu się znaki i poplątały palce, ale nie poddawał się. Z każdą powtórką wiedział, że idzie mu coraz lepiej. Pierwsza seria pieczęci zajęła mu około kwadransa, następna już kilka minut mniej i tak dochodził do wprawy.
- Senpai, myślę że zaczynam łapać, o co w tym chodzi... - powiedział po chwili. Wytrwale powtarzał sekwencje póki nie osiągnie perfekcji lub jego senpai nie będzie zadowolony z jego wyniku.

//Biały Wilk to nie pseudonim mojej postaci. Tak się złożyło, że jego rodzina ma na nazwisko Shiroi, czyli Biały, a Wilk, Ookami, to już mam opisane w karcie więc nie będę się rozpisywał.//

[Simeon Kaguya]

20% No już całkiem dobrze Ci idzie - rzekł Simeon przyglądając się postępom chłopaka. Powinieneś jednak bardziej się skupić i przyłożyć, aby znaki utkwiły w Twojej głowie na zawsze. Pieczęcie to podstawa każdego shinobi, bez nich życie wygląda znacznie gorzej... - mruknął Kaguya. Czasem naprawdę kilka słów wystarczy, aby zmotywować. Czy tak będzie i tym razem?

[Ookami Shiroi]

Biorąc słowa nauczyciela do serca, Ookami podwoił wysiłki w nauce. Znalazł nowy sposób na utrwalenie każdego znaku w głowie. W trakcie ćwiczenia wyobrażał sobie każde ze zwierząt, które reprezentowały. Dwanaście mitycznych zwierząt zodiaku. Przypomniał sobie, co raz ojciec opowiadał mu o każdym ze znaków.
Usagi - Królik o szybkich łapach i wyostrzonym słuchu. Zwinny wśród traw, uciekający przed drapieżnikami korzystając nie tylko z siły własnych mięśni, ale również sprytu oraz doświadczenia. Taki powinien być shinobi, silny i szybki, a zarazem sprytny i doświadczony.
Saru - Małpa o chwytnych rękach. Wiecznie psotliwa, wiecznie zabawna, ale gdy ją nie docenić może stać się groźnym przeciwnikiem. Cecha shinobi, nie dać po sobie poznać twojej prawdziwej siły, korzystaj z nieuwagi przeciwnika.
O-Ushi - Wół o ogromnej sile fizycznej. Każdy shinobi powinien dbać o swoją tężyznę fizyczną. Może mu to uratować życie.
Inu - Pies zawsze wierny swojemu panu. Shinobi powinien być posłuszny swojemu Kage i służyć Wiosce.
Nezumi - Szczur to mistrz przetrwania. Potrafi się skryć przed najgroźniejszymi drapieżnikami, a gdy ma towarzyszy jest w stanie pokonać większego od siebie wroga. Zawsze wspieraj kamratów, bo shinobi nigdy nie wie kiedy przyjaciele będą mogli mu pomóc w kłopotach.
Ousu-Buta - Świnia, dostarcza pożywienia, jest pożyteczna. Zawsze pamiętaj o przygotowaniu się do misji, bo inaczej to może się źle skończyć.
Tori - Ptak przemierzający przestworza, wolny od zmartwień na ziemi. Nigdy nie zapominaj o swoim człowieczeństwie. Jeśli zatracisz się w życiu ninja, nigdy już nie zaznasz szczęścia.
Uma - Koń, szlachetny wierzchowiec, biegający po bezkresnych równinach. Znaj swoje miejsce w życiu, kieruj się honorem i odwagą.
Tora - Tygrys, dumny łowca. Nie dawaj się ponieść emocjom takim jak duma, czy gniew. One zgubiły już nie jednego wielkiego wojownika.
Hebi - Wąż, który chytrze uderza z ukrycia. Rodzą się w cieniu, atakują w mroku i w ciemności oddają życie, taki jest żywot ninja.
O-Hitsuji - Baran, przywódca stada. Gdy jesteś dowódcą, broń podwładnych nawet za cenę misji lub życia. Władca nie jest więcej wart niż ci, którzy na nim polegają, i za których jest odpowiedzialny.
Ryu - Smok, majestatyczny król bestii. Mistyczna siła płynąca z tej istoty, chociaż istniejąca już tylko w legendach, wspiera tych którzy w nią wierzą. Wiara jest tym, co może cię uratować w najczarniejszej chwili twojego życia. Wiara w Kage, który wysyła cię na misję. W kamratów, którzy przyjdą ci z pomocą. We własne siły, gdy wszystko inne zawiedzie.
Te słowa odbijały się echem w umyśle chłopaka, a postacie dwunastu zwierząt były tak wyraźne jakby stały tuż przed nim. Nieświadomie zaczął również gromadzić chakrę w dłoniach, a każdy kolejny znak przychodził mu z większą łatwością. Czuł, że tak jest. Wiedział, że tak jest!

[Simeon Kaguya]

100% wszystkie Twoje ruchy wyglądały dobrze. Z prędkością jeszcze nie było za dobrze, ale to tylko kwestia wprawy. Pod względem samego zawiązywania pieczęci poszło Ci perfekcyjnie.


Brawo! Oto właśnie mi chodziło! Z czasem uda ci się szybciej zawiązywać pieczęcie. No dobra, ale dość tego chwalenia, bo jeszcze popadniesz w samozachwyt i pomyślisz, że nie ma się czego już uczyć, a tu proszę! Niespodzianka! Henge no jutsu. Podstawa. Jest to technika, przy której pomocy zmieniasz swój wygląd na kogo innego. Tym razem spróbuj upodobnić się do mnie. Każda krosta, każda blizna, każdy ślad. Wszystko musi być idealnie odwzorowane, inaczej nie zaliczę ci tej techniki - rzekł Simeon, po czym uśmiechnął się do Ookamiego. Po jego tonie dało się wywnioskować zachwyt nad postępami ucznia.

[Ookami Shiroi]

- Hai, Senpai! - odparł entuzjastycznie Ookami, zachwycony że zdołał załapać to ćwiczenie. Teraz przyszła kolej na konkretne jutsu. Henge no Jutsu!
Przyglądał uważnie swojemu senpai, starając się zapamiętać jak najwięcej szczegółów. Co chwila zamykał oczy i wyobrażał sobie jego postać. Następnie otwierał je, utrwalając obraz w swojej głowie. Trwało to kilkanaście minut. Nie chcąc już za bardzo przedłużać i działać swojemu senpai na nerwy, przyzwał wcześniej zapamiętany obraz Simeona w wyobraźni i skupił chakrę. Wiedział, że musi ją rozłożyć po całym ciele, aby transformacja się udała. Ręce, nogi, korpus, głowa... dłonie, stopy, łokcie, kolana, twarz... palce, kostki, oczy, uszy, nos i włosy... ubranie: buty, spodnie, kurtka, koszula. Skupiał się na szczegółach. Na samym końcu przywołał obraz blizny, która przechodzi przez oko oraz kostnych wypustków na ramionach. Przywołał ten obraz, zobaczył siebie zmieniającego się pod wpływem chakry oczami wyobraźni. Pozostały już tylko dwie rzeczy do zrobienia. Wykonując potrzebne kilka pieczęci, jednocześnie panował nad tym, aby nie utracić wcześniej przywołanego obrazu oraz zebranej chakry.
- Henge no Jutsu! - krzyknął głośno, ale modląc się w duchu żeby wszystko się udało.

[Simeon Kaguya]

40% skopiowałeś Simeona, który ma długie uszy, długi nos, jest niski, bardziej przypomina skrzata, aniżeli człowieka ;) Blizna i wypustki jednak były.

Heh, gdybym tak wyglądał, to zawojowałbym leśne krainy bez najmniejszego problemu. - odrzekł Sim chichocząc. Nie trudno było dostrzec, że podobała mu się jego karykatura, i chętnie by ją utrwalił, jednak szkoda czasu na takie poczynania.

[Ookami Shiroi]

Biorąc kilka głębokich wdechów Ookami raz jeszcze obejrzał swojego senpai. Biorąc pod uwagę poprzednie błędy postarał się wyobrazić sobie ich korektę w swoim umyśle. Krótkie jasne włosy, normalny nos, wysoka i umięśniona sylwetka, ale bez większej masy, duże oczy koloru piwnego. Wyraz twarzy, teraz rozbawiony, zwykle lekko znudzony, ale spojrzenie zawsze jest pełne pewności siebie.
Raz jeszcze ułożył sobie ten obraz w głowie. Starał się utrzymać go za wszelką cenę. Nie pozwalał swoim myślom błądzić, tak jak to zdarzyło się przed chwilą.
"Teraz mi się uda! Jestem tego pewien!" - pomyślał zdeterminowany.
Po raz ostatni powtórzył sobie cały obraz: krótkie jasne włosy, blizna na oku, wypustki na ramionach, wysoka budowa, umięśniona sylwetka. Nie zapomniał również o ubiorze swojego senpai. Ponownie zebrał chakrę w całym ciele, rozdzielając ją tak, aby dokonać pełnej transformacji. Kończąc sekwencję ostatnich pieczęci wykrzyknął:
- Henge no Jutsu! - otoczony kłębem dymu miał nadzieję, że tym razem poszło mu lepiej.

//W wyglądzie nie napisałeś nic o ubiorze, a mnie kończą się pomysły na długie posty...//

[Simeon Kaguya]

//Heh, w sumie to zapomniałem o tym ^^ Zaraz skoryguję błąd. Ale bardzo fajnie, że przeglądasz kartę postaci podczas nauki Henge//

90% Udało ci się odwzorować Simeona, jednak twój twarzy pozostawiał wiele do życzenia. Uśmiech wyglądał sztucznie.


Bardzo dobrze! No to jeszcze popracuj tylko nad mimiką i będzie idealnie. Mówiłem już, że jesteś świetny? - rzucił Sim uśmiechając się przy okazji

[Ookami Shiroi]

//Cóż to nie tak, że miałem wielki wybór. W końcu mam zmienić się w ciebie, to gdzie znajdę lepszą podpowiedź niż w twojej karcie?//

- Dzięki, senpai! - uśmiechnął się Ookami, z lekkim rumieńcem na policzkach od pochwały. Praktycznie już opanował Henge, ale ta drobina, która dzieli go od perfekcji nieco go irytowała. Ale nie dał się ponieść frustracji.
"Do trzech razy sztuka!" - pomyślał zdeterminowany. Ponownie powtórzył całą procedurę, wygląd Simeona, szczególne uwzględnienie twarzy, ubiór oraz modelacja chakry, aby rozeszła się na całym ciele.
- Henge! - krzyknął na cały głos i po raz trzeci otoczyła go biała chmura dymu.

[Simeon Kaguya]

100% stworzyłeś Simeonika jak w mordę strzelił ;)

No cóż... Widzę, że uczysz się strasznie szybko... To dobrze. Nawet bardzo. Perfekcyjny ja. No może nie taki perfekcyjny, bo jakimś macho to ja nie jestem, ale wyglądasz jak ja. No to teraz może pora nauczyć się techniki, która polega praktycznie na tym samym, tylko, że musisz wydalić ze swojego ciała chakrę i o twoim kształcie. Bunshin no jutsu. Spróbuj. Powodzenia! - powiedział Simeon, po czym pokazał jak wykonać tą technikę.