[Potenżny EromeQ]

Shun 100%
Ubi 70

Shun teraz wykonać technikę podmiany -kawarimi no jutsu z tamtym krzesłem

[REKLAMA]

[Shun Kouseki]

Spojrzał na krzesło, ocenił jego odległość od własnego ciała, przypuszczalny ciężar, kształt i materiał z jakiego zostało ono wykonane. Skoncentrował się tylko i wyłącznie pozycji przedmiotu. Myślał tylko o tym by się tam znaleźć. Wyobrażał sobie jak znajduje się na jego miejscu i jak się tam przenosi. Przypomniał sobie książki, które czytał do tej pory, typu "Techniki rengi E" czy "Nin-jutsu rangi E". Rozpoczął od kontroli chakry. Przyszło mu to z pewna trudnością ponieważ to nie to samo co skupianie chakry w dłoniach. Poskładał powoli, dokładnie i ostrożnie pieczęci: Baran, Świnia, Wół, Pies, Wąż. Zastanawiał się czy dobrze to zrobił. Nadal skupiał się tylko na miejscu w którym znajduje się krzesło i o tym by się tam znaleźć. Uwolnił chakrę. Czekał na wynik wykonanego przez niego jutsu. Nawet po skończeniu techniki skupiał się nadal na tym by znaleźć się w miejscu gdzie obecnie znajduje się krzesło.

[Potenżny EromeQ]

Ubi 70 taren ken

Shun 40 kawarimi

[Shun Kouseki]

Stanął przodem do krzesła, przypominając sobie uprzednio ocenione kształt, wagę i odległość. Tym razem skupił się na tym by znaleźć się na miejscu krzesła, ale również by krzesło przewędrowało na jego obecna pozycję. Skupiał myśli tylko wokół tego. Wziął głęboki oddech, przyjął najwygodniejszą pozycję jaką mógł stojąc. Zaczął kontrolę chakry. Wokół jego ciała pojawiła się błękitna mgiełka. Poskładał wszystkie potrzebne do wykonania tego jutsu pieczęcie, tym razem z większa szybkością ponieważ był już odrobinę bardziej doświadczony: Baran, Świnia, Wół, Pies, Wąż. Na czas składania pieczęci przez chwilę zapomniał o koncentrowaniu się nad zamiana pozycji, jego i krzesła lecz po chwili znów o tym myślał. W momencie wykonywania techniki uwolnił chakrę. Po zakończeniu operacji spojrzał na senseia by ten ocenił wyniki. Sam czuł, że jest już bliski poprawnego wykonania techniki.

[Ubiko]

Spojrzałem na wyczyny Shuna. Gdy ja odpoczywałem w kącie klasy, on już przećwiczył tą technikę. Uśmiechnąłem się w duchu i stwierdziłem, że w przyszłości mógłby być moim kompanem podróży. Zaśmiałem się pod nosem i powoli wstałem. Jeszcze raz rzuciłem okiem na chłopaka, po czym spokojnym, wolnym krokiem udałem się w stronę swojego manekina. Widać było w nim sporo wgniotów. Stwierdziłem, że raczej nie należy do tych nowszych. Odszedłem od niego kilka dużych kroków i zacząłem skupiać w sobie chakrę. Gdy poczułem przyjemne mrowienie - oznakę wystarczającej ilości chakry do wykonania techniki, przesłałem ją do swoich rąk. Zacząłem biec w stronę kukły. Gdy byłem w połowie drogi dołączyłem do tego energiczne machanie rękoma. Gdy byłem w bliskiej odległości od kukły zacząłem okładać ją pięściami. Głównie lewą ręką po spodzie kukły. Wytrzepałem kawałki słomy, które się wykruszyły z moich palców i spojrzałem na kukłę. Wiedziałem, że coraz lepiej mi to wychodzi i jeszcze kilka prób, i opanuję technikę do perfekcji.

[Potenżny EromeQ]

Ubi 100% zacznij token

Shun 90

[Ubiko]

Spojrzałem na końcowy efekt swoich zmagań. Kukła była powygniatana ze wszystkich stron. Wychodziła z niej słoma. Manekin był jeszcze bardziej zniszczony niż przedtem. Uśmiechnąłem się pod nosem.
-Sensei! Zaczynam naukę nowej techniki!
Podszedłem do swojego plecaka, po czym wyjąłem z niego bochenek chleba. Zjadłem spory kawałek i zapiłem go wodą, która leżała w butelce, w plecaku. Po chwili wstałem i poszedłem w stronę kukły. Stanąłem przed nią w niewielkiej odległości i przygotowałem się do biegu. Zacząłem biec w stronę manekina. W ostatniej chwili wyskoczyłem w górę i obróciłem się plecami i barkiem w stronę kukły. Po chwili usłyszałem lekki trzask. Uznałem, że to głos łamanej słomy. Podniosłem się z ziemi. Otrzepałem się z brudu. Spojrzałem na kukłę.
-"Trening czyni mistrza. Dasz radę, Ubiko"

[Shun Kouseki]

Jego Kawarimi no jutsu było już prawi dopracowane. Wystarczyło jeszcze kilka małych poprawek i będzie idealnie. Ustawił się ponownie przodem do krzesła i wziął głęboki oddech, rozluźnił wszystkie niepotrzebne do użycia jutsu mięśnie. Zaczął kontrolę chakry. Poskładał pieczecie już wyraźnie szybciej, co oznaczało, że nabrał doświadczenia. Baran, Świnia, Wół, Pies, Wąż, po czym uwolnił chakrę. Przez cały czas był skoncentrowany na tym by zamienić się miejscami z krzesłem, wypełniało to cały jego umysł, nic innego. W powietrze wzbiła się biała chmura. Jutsu zostało wykonane.

[Potenżny EromeQ]

Shun 100 zacznij token



ubi 35
%

[Shun Kouseki]

Podszedł do manekin i nastawił go do właściwej pozycji. Odszedł około dwadzieścia kroków od kukły (tak jak w przypadku Toren Ken). Z książek, które czytał dotychczas dowiedział się, że Token to technika, do której jest potrzebne więcej siły niż szybkości, oraz, że częścią atakującą są plecy i ramię. Skoncentrował jak najwięcej chakry w miejscach, którymi miał zamiar atakować. Wziął głęboki oddech, przyjął pozycję gotowości do biegu i wystartował. Podczas biegu starał się nie myśleć to tym, że stoi tam manekin. W momencie kiedy uderzył, nie zatrzymywał się, biegł dalej popychając kukłę. Dopiero gdy poczuł za nią opór ściany zatrzymał się. Atakują starał się bardziej uderzać plecami niż ramieniem, przez co może siła tego uderzenia nie była dostatecznie duża. Odstawił manekin na miejsce i spojrzał na senseia z zapytaniem jak ocenia tę technikę. Sam Shun stwierdził, że się nie popisał.

[Potenżny EromeQ]

oboje 35%

[Ubiko]

Chłopczyk podniósł manekin i przyjrzał się poczynaniom Shuna. Widać było, że jego sposób był efektowniejszy. Może dlatego, że więcej doczytał z książki? Ustawiłem manekina dwa metry od ściany. Spojrzałem, czy jest ustawiony równo i odszedłem od niego kawałek. Przymknąłem oczy i zacząłem skupiać w sobie chakrę. Gdy poczułem lekkie mrowienie, które oznacza moją fizyczną gotowość do wykonania techniki, przelałem chakrę do moich pleców i barków. Wziąłem duży rozpęd, po czym zacząłem biec w stronę manekina. Przez cały czas biegu nie spuszczałem go z oczu. Gdy byłem kilka kroków przed kukłą, wyskoczyłem do góry i obróciłem się do niego plecami i barkami. Moje uderzenie miało go jeszcze trochę przepchnąć, tak, jak to uczynił Shun. Po chwili podniosłem się z ziemi, otrzepałem z brudu i spojrzałem na kukłę. Efekty były o wiele lepsze niż poprzednim razem. Uśmiechnąłem się pod nosem, po czym spojrzałem na Sensei'a i wyczekiwałem oceny.

[Potenżny EromeQ]

Ubi 70%
Shun 35%

[Ubiko]

Chłopak podniósł słomianą kukłę, po czym spojrzał na Sensei'a. Najpierw postanowił rozruszać barki - po uderzeniu były lekko spięte. Zaczął wymachiwać nimi w przód i w tył, po czym zrobił 10 skłonów w przód. Podszedł do kukły i obejrzał ją ze wszystkich stron. Odszedł od niej jakieś 10 kroków. Wiedział, że za każdym podejściem wie coraz więcej. Zaczął skupiać w sobie chakrę, a gdy poczuł jej wystarczającą ilość - zaczął biec w kierunku manekina. Tuż przed nim przelał chakrę do pleców i barków, po czym uderzył nimi w kukłę. Poczuł delikatne ukłucie kawałków słomy. Podniósł się z ziemi i otrzepał ze słomianych odpadków. Czuł, że jeszcze chwila, a opanuje technikę do perfekcji. Spojrzał wyczekująco na nauczyciela. Sądził, że technika jest już opanowana prawie do perfekcji dzięki jego długiemu treningowi.

[Shun Kouseki]

By rozluźnić mięśnie rozbił pięć skłonów do przodu i pięć do tyłu. Odszedł jakieś dwadzieścia pięć kroków od manekina i zrobił pięć przysiadów. Kilkoma prostymi ruchami rozluźnił plecy i ramiona. Ustawił się w pozycji startowej. Wysunął prawa nogę do przodu uginając ja i przekładając na nią 70% ciężaru ciała. Skontrolował i skupił chakrę w lewym ramieniu i plecach by jego atak był jak najsilniejszy. Zamknął na chwile oczy, ostatni wdech. Zaczął biec. Zajęło mu to trochę więcej czasu ponieważ stal o pięć kroków dalej od manekina. Kiedy był jakiś metr od kukły, gwałtownym ruchem przyspieszył i uderzył w jeszcze większa szybkością. Manekin uderzył o ścianę a Shun odbił się i stracił na kilka chwil równowagę. Kilka kroków do tyłu, kilka kroków do przodu. Złapał się kukły i zawisł na niej. Podciągnął się na nogi, rozciągnął mięśnie. Spojrzał na senseia, jak zwykle, pytająco.