[Takuro Maji]

Imię:
Takuro
Nazwisko:
Maji
Klan:
Maji
Wioska:
Konoha Gakure
Ranga:
Student Akademii
Kekkei Genkai:
Satetsu
Specjalizacja: (od Genina)
----
Atrybuty:

• Siła: 1
  
• Wytrzymałość: 0
  
• Szybkość: 1
  
• Zręczność: 0
  
• Kontrola Chakry: 2
  
• Kontrola Natur Chakry: 0
  
• Doton: 0
  
• Kontrola Kekkei Genkai: 4

Styl Walki:
Gouken
Walka Wręcz:
1%
Jutsu:

NinJutsu

• Bunshin no Jutsu
  
• Kai
  
• Kawarimi no Jutsu
  
• Henge no Jutsu

TaiJutsu

• Tokken
  
• Taren Ken
  
• 
  

GenJutsu

• 
  
• 
  
• 
  

Doton

• 
  
• 
  
• 
  

Satetsu

• Satetsu no Jutsu
  
• 
  
• 
  

Rou:
150

Wygląd:
Takuro wygląda jak normalny nastolatek. Nie ma jakiejś zadziwiającej postury. Ma czarne włosy, tego samego koloru oczy. Przeważnie ma na sobie czarną koszulę z krótkim rękawem, gdy jest chłodniej nosi czarny płaszcz. Ma założoną sztuczną opaskę Konohy, która jest do połowy ukryta za jego włosami.

Cechy Charakteru:
Takuro to bardzo uczynny chłopak. Pomoże każdemu w jego potrzebie. Jest także miły dla wielu osób, jednak nie dla tych, którzy są jego wrogami. Jest dosyć leniwy, przez co często śpi. Takuro nie jest wścibski, nie pyta o to, o co nie powinien. Potrafi się zdenerwować, jeżeli na przykład ktoś go obrazi.

Ekwipunek:

• 5 kunai,
  
• 5 shuriken

Biju/Pieczęć:
Brak
Natura chakry:
Doton
Dodatkowe:
Gurda z żelaznym piaskiem
Pakty:
Brak (ze zwierzętami)
Misje:

• D-0
  
• C-0
  
• B-0
  
• A-0
  
• S-0

Historia:

• Narodziny.

Był wieczór... Spoglądając z zewnątrz, można było dostrzec zapalone światło w budynku przy samej uliczce. W środku siedziały na kanapie dwie osoby, pewien wysoki mężczyzna ze szramą na policzku oraz kobieta, niewiele od niego niższa. Gdzieś między nimi, schowany, leżał mały piesek, z jęzorem "wywalonym" na wierzch, pewnie z gorąca. Kaori - bo tak nazywała się ta kobieta, miała mocno zaokrąglony brzuch, było widać, że lada dzień może rodzić. Wreszcie odezwał się Kenji - mężczyzna siedzący na kanapie.
-Kaori, jak myślisz, nasze dziecko będzie chłopcem, czy dziewczynką?
-Chłopcem, czuję to... - odpowiedziała kobieta, uśmiechając się.
-To w takim razie, kim będzie nasz chłopczyk? - zapytał Kenji, zakładając w międzyczasie nogę na nogę.
-No cóż...to on wybierze ścieżkę, którą będzie podążał, ja jedynie mogę powiedzieć, że na pewno będzie dobrym człowiekiem. - Kaori mówiąc to, uśmiechała się.
Następnie mężczyzna wstał z kanapy, powędrował w stronę sypialni. Zawołał Kaori ruchem ręki i uśmiechnął się. Ona wstała, zgasiła światło, poszli spać. Nagle coś zbudziło Kenji'ego, krzyk Kaori. Wstał szybko, a ona powiedziała, żeby zaprowadził ją do jakiegoś medyka. Kenji zrozumiał o co chodzi, podszedł do Kaori, wziął ją na ręce, wybiegł na zewnątrz i pobiegł w stronę szpitala. Gdy już tam się dostał, oddał kobietę w ręce medyków, następnie wyszedł na zewnątrz i czekał. Po dłuższej chwili, wyszła medyczka, podeszła do Kenji'ego i powiedziała.
-Gratuluję, macie Państwo chłopca. - mężczyzna słysząc te słowa podskoczył z radości, wbiegł do środka. Pozwolili mu przyjść do żony i dziecka.
-Jak się czujesz? - zapytał z uśmiechem na twarzy.
-Bardzo dobrze...widzisz, jaki on ładny? - powiedziała, wskazując głową na dziecko trzymane w rękach.
-Kaori, jak damy mu na imię? - zapytał Kenji, patrząc na niemowlę.
-Długo o tym myślałam...Chciałabym, żeby nazywał się Takuro. - powiedziała Kaori, wyglądała na zamyśloną.
-Tak, to bardzo dobre imię... - odpowiedział jej Kenji i uśmiechnął się do niej.

• Jak dobrze być dzieckiem.

Środek lata...widać było dzieciaków, którzy bawili się. Niedaleko obok można było zobaczyć dwie osoby, mężczyznę oraz kobietę. Był to Kenji oraz Kaori. Po długim czasie zabawy, Takuro podszedł do nich i usiadł razem z nimi na ławce.
-Mamo, tato, co będziemy teraz robić? - zapytał Takuro spoglądając raz na mężczyznę, raz na kobietę.
-No nie wiem, synku, może tata coś wymyśli. - powiedziała Kaori, uśmiechając się do Kenji'ego.
-Yyy...no pewnie. - powiedział ojciec, który patrzył na Kaori wnerwiony, jednak zaraz uśmiech wrócił na jego twarz.
-Idziemy poćwiczyć? - Zapytał, spoglądając na Takuro.
-Taak... Ćwiczyć, ćwiczyć!- powiedział, może nawet krzyknął Takuro i wyskoczyć w górę jak torpeda. Kenji wziął go za rękę, poszli w stronę lasu, tymczasem Kaori skierowała się ku domowi. W końcu każdy z rodziny dotarł na miejsce, do którego szedł.
-Tato, mam do Ciebie pytanie. - powiedział Takuro, siedząc w cieniu drzewa.
-Słucham, synku. - odpowiedział ojciec, uśmiechał się.
-Kim Ty jesteś? Yyy...to znaczy, gdzie pracujesz? I gdzie pracuje mama? - zapytał Takuro, wcześniej przez chwilę myśląc, jak ułożyć to pytanie.
-Ja? Ja pracuję u Hokage, jestem Jouninem, to taka ranga. Mama kiedyś leczyła ludzi, ale przestała już to robić. - odpowiedział ojciec, dobierając słowa tak, aby chłopiec zrozumiał.
-Aha...A czy ja też będę Jouninem? - zapytał Takuro, mina mu spoważniała.
-Noo...mam nadzieję, że tak! - odpowiedział ojciec, uśmiechnięty. Na tym skończyli rozmowę, ojciec był ubrany w kamizelkę, którą noszą shinobi Konohy. Złapał za Kunaia, którego miał u boku, pokazał go Takuro.
-To jest Kunai, można tym rzucać, spójrz. - Kenji zakręcił Kunaia na palcu, wycelował i rzucił w środek małej gałęzi, ucinając ją. Podbiegł w tamto miejsce, zabrał Kunaia, podał go Takuro.
-Spróbuj rzucić, aby trafić w drzewo. - Takuro spróbował zakręcił Kunaia tak jak ojciec, jednak nie wyszło mu to. Zamachnął się Kunaiem od tyłu i rzucił go w drzewo, jednak nie trafił. Ojciec pokręcił głową niezauważalnie dla Takuro, zabrał Kunaia, i zaczął mu pokazywać i mówić.
-Spójrz, Takuro. Nie zamachuj się od tyłu. *W tym momencie zamachnął się tak, jak to zrobił Takuro.* Rzucaj tak. *przyłożył z przodu Kunaia, obrócił się troszkę w bok i rzucił nim stojąc bokiem w drzewo*.
-Aaa...Ahaaa... - mruczał Takuro, jednak wydawało się, że dalej nic z tego nie rozumiał.
-No dobra, może zobaczymy, czy dasz radę wykonać jakieś Jutsu. Na początek Bunshin no Jutsu. Jest to technika, dzięki której możesz tworzyć klony. Musisz skumulować chakrę, taką moc, wewnątrz Ciebie. Następnie układasz takie znaki, zapamiętaj. *W tym momencie Kenji kilka razy powtórzył znaki.* Bunshin no Jutsu! - krzyknął Kenji, nagle obok niego pojawił się klon, identyczny jak on sam.
-Spróbuj tak zrobić, Takuro. Jak Ci się nie uda, nic się nie stanie. Takuro złożył znaki tak samo jak ojciec, spróbował skumulować chakrę i krzyknął Bunshin no Jutsu! Nic jednak się nie stało. Powtarzał to wiele razy, aż wreszcie ojciec przemówił.
-Dobra, Takuro. Wystarczy na dziś, bardzo dobrze się spisałeś. - Powiedział tak, lecz już przeczuwał, że Takuro nie zostanie żadnym shinobi. Na twarzy Takuro widać było przez chwilę uśmiech, lecz zaraz zniknął. Ojciec odszedł, wcześniej mówiąc Takuro, aby sam wrócił do domu.
-Ale ze mnie pokraka...nic nie umiem zrobić... - mówił do siebie cicho Takuro, w oku zakręciła mu się łza. Po chwili wytarł oczy rękawem.
-Nie! Tak nie będzie. Zostanę najlepszym Shinobi na ziemi, pokażę Ci tato... - gdy to powiedział, uśmiechnął się i wrócił do domu.